Aeon

Het nieuwsbericht Flitste voorbij op de tv die boven de bar in de Red Dragon Pub hing.

"Zeer juist, vanavond gaat de Parrallel Universe race van start. De twee teams, Red Dragon Racers en Dark Divine Team zullen het tegen elkaar opnemen in een race die nog spannender beloofd te worden dan de vorige." Blafte de stem van de presentator uit de luidsprekers naast het televisieapparaat, "en dat allemaal door de veranderingen die er dit jaar bijgekomen zijn. Vertel eens, Mevrouw Inia, wat er zoal vernieuwd is dit jaar." De grote struise reporter maakte plaats voor een klein vrouwtje, dat ondanks haar gestalte toch heel gezaghebbend leek."Wel, dit jaar moeten de deelnemers tussenstops maken op voorbepaalde planeten en daar helften van voorwerpen ophalen. Deze helften vinden hun wederhelft op de planeten in het Paralelle universum. Eens ze samengevoegd zijn, krijgen de deelnemers een tip. Deze tips leiden tot de naam van de planeet waarop de finish gelegen is. Andere jaren was deze naam gegeven, en moeste nze gewoon racen, maar dit jaar blijkt een hele belevenis te worden." De camera maakte weer plaats voor de verslaggever:"Zeker omdat het twee totaal nieuwe teams zijn die meedoen. Of u nu supportert voor de Red Dragons of de Dark Divines, 1 ding is zeker: minstens 2 maanden kijkplezier gegarandeerd op uw favoriete zender SpaceChannel 6 met elke avond nieuwe belevenissen in de ruimteschepen en vanaf dit jaar op de planeten in de uiterste regionen."

Het beeld verdween en maakte plaats voor een natuurdocumentatie over de voorplantingsmethodes van Grunts in de binnencirkel van de 5 zonnen regio.

Cic zat uit het raam van de pub te kijken. Als kapitein van The Red Dragon Racers zou hij alles op alles zetten om het andere team te verslaan. Maanden waren ze bezig geweest hun oude schip, the red dragon, op te lappen en klaar te maken voor de race. Als alles nu maar goed zou gaan. Hij verwachtte de leden van zijn team nu elk moment, want binnen de 2 Nanouren zouden ze verwacht worden op het startplatforum in de Televisiestudio's. De lijst met de planeten die ze moesten aandoen en de voorwerpen die ze daar moesten vinden zouden ze dan pas ontvangen, en het zou een uitputtende strijd worden naar de poort die de twee identieke universa van elkaar scheidde.
Hij bestelde nog een glas B.L. Elexir van de bar en keek hoe de 3 zonnen in de verte begonnen te vernaderen van kleur. Nog even en de 2de cyclus van de dag zou over zijn...
Een man in een zwarte mantel kwam binnen. Hij keek om zich heen en merkte na een paar seconden Cic op. De man ging op de stoel tegenover Cic zitten. Toen hij de kap van zijn mantel afdeed werd zijn spierwitte gezicht en haar zichtbaar. Over de rechter helft van zijn gezicht liepen zwarte, kronkelende lijnen die nog het meeste weghadden van tatoeages. "De Dragon is klaar voor de race, alles is ingeladen en opgeslagen." "Mooi zo, Ulix" zei Cic tegen Uliamox. "Ik haal nog even wat te drinken, ik ben zo terug." Ulix stond op en liep naar de bar, zijn lange haar zweefde door de lucht en raakte net niet de grond.

Ulix liep op de barman af. "Doet u mij maar een B.L. Elixer." "Dat jullie die rotzooi kunnen drinken, ik zou het voor geen goud proeven," was het antwoord. Een glimlach verscheen op Ulix's lange gezicht. "Het is niet voor elk ras weggelegd." De barman knipperde met zijn facet ogen. "Dat zal wel, naar mijn mening blijft het troep," zei hij toen hij een glas volschonk. "Dat is dan 0,45 Jego-Dakari's" Ulix trok zijn wenkbrouw op. "Krijgen we geen rondje van de sponsor?" "Vandaag niet meer, jullie kosten me al genoeg. Zorg nou maar dat jullie die prijs winnen." "Zet maar gewoon op de rekening." "Alsof je die ooit betaald." Ulix pakte het drankje en liep richting Cic.
Een lange vrouw, gehuld in een lange mantel, schoof bij het tafeltje aan.
'Cic, waarom is de rest er nog niet? Ik dacht dat ik al wat laat was.'
'Raadsvrouwe! Fijn dat je er bent.'
De vrouw schudde Cic en Ulix de hand.
'En, Dema, klaar om je tanden in de hints te zetten?'
Ze lachte haar witte tanden bloot. 'Helemaal, Ulix. En heb jij ervoor gezorgd dat het schip een beetje veilig is?'

Ze praatten wat bij, terwijl ze wachtten op de andere leden.
Alynn keek op haar horloge en zag dat ze erg laat was. Ze haastte zich snel naar de herberg, want ze haatte het om als laatste te zijn. Toen ze de deur open deed, zag ze dat ze lang niet als laatste binnen was. "Hee allemaal!" riep ze vrolijk, en struikelde naar binnen. Ze kon nog net voorkomen dat ze viel door zich vast te grijpen aan de deurknop, die ze ineens in haar handen hield. Snel mompelde ze haar excuses tegen de barman en legde de deurknop op de bar.
Cic keek de jonge vrouw verbaasd aan. Lynn kwam nooit zó vroeg. Meestal moest iedereen wel een tijdje op haar wachten, en nu was ze niet eens als laatste. Hij keek hoe ze haar groene jas uitdeed en nonchalant over een stoel gooide, en vroeg zich af hoelang haar gele shirt schoon zou blijven. Waarschijnlijk niet erg lang.
"Wel wel, Lynn, dat komen we ook niet vaak tegen, dat jij eens niet de laatste bent. Had je de wekker een paar uur eerder gezet? "

De rest van de groep lachte mee met Cic terwijl Lynn hem een donkere blik toewierp die even snel plaats maakte voor een glimlach.

"Neen, Joh! Voor de race kon ik toch niet te laat komen zeker."

Ondertussedn nog minder dan 1.5 Nanouur tot de start. Hopelijk kwamen de andere leden van het team nog opdagen, anders zou die prijs nog verder lijken dan hij nu al was.

"Wat voor voorwerpen denk je dat het zullen zijn?" Vroeg de techneut van het schip, de meester in het sleutelen, Uliamox, degene die samen met Cic het team had opgestart.

"Geen idee, volgens mij dingen die eigen zijn aan de planeet en die redelijk makkelijk te vinden zullen zijn. We zullen wel zien wat Dema van de hints maakt eh"

Hij nam nog een slok van zijn Elixer, elk moment verwachtend dat de deur open zou gaan en een lid van hun team zou binnenstormen.
Xyrxix kwam de bar binnen, een van zijn ogen draaide een rondje om de rest van het team te zoeken, terwijl zijn andere oog zich op de barman richtte. "Een B.L. Elixer" raspte hij. "Hey Xyrxix, hier" riep Lynn naar het reptielachtige wezen dat binnen kwam. De navigator nam zijn B.L. Elixer van de barman aan en spoedde zich naar de rest van het team. "Ben ik nog op tijd?" vroeg Xyrxix. terwijl hij plaats nam op een kruk bij de tafel waar de rest zat. "Ik moest nog alle sterrekaarten inladen op mijn pc", terwijl hij op het apparaatje tikte, dat aan zijn arm bevestigd was. "Ach beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen" riep Cic.
"Nou zeg, Cic, dat zeg je nooit als ik laat ben" merkte Alynn verontwaardigd op. "Ik heb er echt zin in, ik hoop alleen maar dat ik niet in slaap val onderweg, want ik heb..." ze gaapte overdreven, "...vannacht veel te kort geslapen. Mijn nieuwe slaapmagneet werkte niet goed, en ik moest nog zo vreselijk vroeg opstaan vanmorgen ook!" ze grinnikte even mee met de rest en ging toen ook wat drinken halen. "Kan iknog wat meenemen voor iemand?" riep Alynn over haar schouder.
Dema staarde een beetje voor zich uit.
'Alynn, doe mij maar wat Torfsap. Dat Elixer is niet goed voor mijn maag, en zo vlak voor de race wil ik dat niet risceren...'
Ze glimlachte flauwtjes naar de rest. 'Ik wil gewoon even geen risico's lopen. Ik zit al vol van de zenuwen...'
De rest knikte instemmend. Zenuwachtig was iedereen.
'Nog 1 nanouur en we moeten klaar zijn! Waar blijft de rest?' vroeg Cic nerveus. Dema legde een hand op zijn arm.
'Ze komen, rustig maar, niemand wil dit missen.'
Alynn haalde het drinken en ging weer bij de rest zitten, waarna ze over koetjes en kalfjes begon te praten met Dema. Meestal hielp dat wel om haar wat minder zenuwachtig te krijgen...
"Goeie God, waarover zijn jullie in hemelsnaam bezig?" Uitte Cic na een kwartier geluisterd te hebben naar het gesprek dat van jongens over racewagens nu aangekomen was bij het beluisteren van de nieuwe rockbands. "
"Goed. Nu gaan we even over de taken en ranks aan boord. De Televisieproducent heeft aangedrongen op militaire ranks aan boord om de situatie wat interessanter te maken, dus hier komt de volgorde. Ikzelf als Kapitein en aanvoerder van het team wordt bovenaan geplaatst. Dema als raadsvrouw en diplomatieke aanwezigheid komt hierna. Omitomo als wapenopzichter staat in voor onze veiligheid en is derde in rank. Xyrxix als navigator staat vierde in rank, gevolgd door Uliamox als Techneut van het schip. Lynn als Cargo-supervisor staat onderaan de lijst, naast Rjak, die haar zal helpen en zorgt voor de uitstippeling van de trektochten over de planeten die we moeten aandoen om op onze bestemming te komen.
"Tuulijk verwacht ik jullie niet je te veel aan deze ranks te houden, we zijn tenslotte allemaal vrienden." Alvorens verder te gaan richtte hij een knipoog naar Uliamox :" Ik zal side-navigator zijn naast Xyrxix, die de hoofdnavigator en syteem-operator wordt in de cockpit. Dema zal de praktische kant van de zaken regelen, zeggen willende eten, hygiëne, enzovoort, totdat ze als universeel geschoolde van pas zal komen bij het ontcijferen van de hints.Om zorgt dat we geen ongewenst bozoek krijgen in deep space en als dat toch zo is zorgt hij ervoor dat de wapens op en top werken, alsook het schild. HOop ik Knipoog. Uliamox Zal de motoren draaidende houden, hoop ik Lach , en de technische mankementjes aan boord oplossen. Lynn overziet de lading en maakt inventarissen op en helpt Ulix. Rjak zal Lynn en Ulix ook helpen en daarna zorgen voor de navigatie op de planeten. Alle taken duidelijk?"
"Alles duidelijk Cic" gaf Xyrxix als antwoord, "of moet ik, wij je nu kappie noemen." Hierbij gaf Xyrxix weer eens blijk dat ook reptielen gevoel voor humor konden hebben. Ondertussen had hij een schaal met gefrituurde krekeltongetjes aan laten rukken, het drinken van B.L. Elixer maakte hem altijd hongerig.

"Gatsie eet je die rommel nog steeds" riep Dema uit, toen Xirxix haar de schaal voor hield. "Ja, ik ben dol op Aards eten" glunderde Xyrxix. De anderen hadden hem er nooit van kunnen overtuigen dat dit soort gerechten juist voor de Buitenwerelders was verzonnen.

"Nou ik heb de kaarten van de hele bekende ruimte op de pc geladen, via via heb ik zelfs de staf kaarten van de Feline nog kunnen krijgen. Die beslaan ook nog een stuk ruimte wat nog niet door de mensen is verkend" raspte Xyrxix,"als we aan boord zijn zal ik de kaarten in het scheepsgeheugen uploaden. Wanneer worden we geacht te vertrekken?"
Toen Rjak de reclame zag op de tv schtok hij zich rot, hij was het helemaal vergeten. Snel pakte hij zijn hydrocycle en racte naar de afgesproken plek. Hijgend kwam hij in de pub aan...
'Sorry ik was het helemaal vergeten...' zei Rjak
'Als de één niet te laat is, is het de ander wel,' merkte Ulix op. 'Ik heb overigens nog een vraag. Wie gaat er over de wapensystemen? De Dragon verdedigd zichzelf niet tegen piraten, met of zonder nieuwe geschutskoepel.'
Een man komt vanuit een deur achter de bar lopen. Hij is volledig in het wit gekleed, geheel naar Dayronse maatstaven: Ordelijk. Hij loopt op de groep af. 'Hoor ik hier indirect iets over mijn positie? Ik heb zojuist de informatie over de wapensystemen van onze tegenstanders gekregen. Volgens mij kunnen we ze hebben.' Even schijnt de man na te denken. 'Ohja, mijn naam is Omitimo, maar jullie kunnen me ook gewoon Om noemen. Ja, ik ben de wapenmeester en ja, ik was hier al voor jullie allen, in mijn vrije tijd tap ik nog wel eens betaald uit het regenwatervaatje. Kan ik nog iemand wat inschenken?'

Weer staart de man enige tijd voor zich uit, alsof hij het gesprek van eerder kan lezen in de lucht voor hem. 'Overigens dacht ik dat de race 'de red dragon race' heette, niet het schip... Of vergis ik mij daarin?'
Dema keek geamuseerd naar de man die binnenkwam.
'Om, doe niet zo gek. Je weet toch wel dat het de Paralell Universe Race is? Nou ja, het is wel goed nieuws, dat van de wapens. Je hebt er dus wel vertrouwen in?'
De man deed zijn mond open, waarschijnlijk om een heel verhaal te gaan vertellen over het hoe en wat. Dema kon hem nog net onderbreken.
'Dat is mooi. En je hoeft het mij neit uit te leggen, ik snap het toch niet. Dat kun je beter bij Ulix proberen.'
Ze knipoogde naar hem en hij glimlachte flauwtjes.
"Gut eindelijk dagen jullie twee ook nog eens op, ik begon al te vrezen dat ik de hele tijd met dit zootje ongeregeld zou opgescheept zitten. " Lachte Cic en drukte de hand van de in het wit geklede man en knipoogde naar Rjak, de kleine, ietwat verlegen jonge man die pas recent bij het team was gekomen. "Speelde je geheugen je weer eens parten, kleintje?" Hij wreef door de blonde haren van het kleinste lid van het team, en draaide zich toen om, om zijn medewerkers in zich op te nemen. Een zweem van trots om het vreemde gezelschap trok door zijn keel en eventjes wist hij niet meer wat zeggen, een ongehoorde gebeurtenis voor hem die gelukkig genoeg maar heel af en toe voorkwam.

"Moet ik nu echt een speech geven of zullen we gewoon vertrekken?"
'Als je een speech geeft deel ik gratis oordopjes uit,' zei Ulix lachend. 'Laten we maar snel naar het platform gaan.'
'Nog even wachten jongens, ik moet nog 1 ding zeggen...' zei Rjak.
'En dat is?' vroeg Ulix
'We gaan winnen!' zei Rjak met een luide kreet en de andere volgden zijn voorbeeld.
En samen gingen ze onderweg naar het platform.
Gespannen wachtten de leden van het team in hun toegewezen wachtkamer totdat ze het stadium met het platforum zouden binnenlopen. Het enorme Stadium, waarin normaal de interzonale spelen werden georganiseerd, was voor de gelegenheid omgetoverd in een gigantische tv studio, waarin meer dan 500 camera's opgesteld stonden. De parrallel universe race was al sinds enkele jaren HET evenement van het jaar geworden, en werd gevolgd in ongeveer 15 melkwegstelsels van de bekende wereld. ongeveer 2 miljoen toeschouwers hadden miljarden lichtjaren gereisd, om vervolgens al hun spaargeld te geven om een kaartje te bemachtigen in het stadium voor de minstens 2 maand durende race, die zijn al die tijd uit het stadium zouden volgen. Het was waarlijk een enorm evenement, en de deelnemers begonnen nu toch wel echt zenuwachtig te worden. Zou hun haar wel goed in beeld komen? Wat als ze zouden struikelen over de gasleidingen die verspreid lagen over de gangen in het schip? Of in godshiername, had men camera's geïnstalleerd in de douches?
Om zat op een bank aan de rand van de wachtkamer, zijn pet over zijn ogen getrokken. Hij mompelde voor zich uit, waarschijnlijk iets over de wapensystemen van de tegenstanders. Vanonder zijn pet bestudeerde hij de andere leden van de groep. Enkele gedragen zich onrustig, andere zijn de rust en kalmte zelve.

Een man kwam de wachtruimte binnen. 'Is dit de groep van de Red Dragon?' vroeg hij. 'Dan moet u uw voertuig betreden en gereed voor vertrek zijn.'
Ulix stopte zijn kam weg in zijn jas. 'Daar gaan we dan...'
De groep volgde de man, die ondertussen uitlegde dat, als het schip in orde was bevonden en de voorraden waren aangevuld, de Red Dragon, mét bemanning in een verzegelde hangar ondergebracht zou worden. "Dit tot dat elk team gereed is en eveneens door de wedstrijd controle is gekomen" besloot de man.

Opeens hoorde Xyrxix een muziektoontje en de lucht voor de wedstrijdleider werd troebel. Blijkbaar kreeg hij een belangrijk bericht, in de vorm van een hologram. Xyrxix spitste zijn oren, figuurlijk gesproken dan, maar het bericht was niet te verstaan, blijkbaar ging het over een van de andere teams. Met een gemompeld excuus snelde de wedstrijdleider weg.

"Het schip ziet er weer tiptop uit Ulix" zei Cic tegen de werktuigkundige. "Ja" viel Alynn bij, "van de schade die we opgelopen hebben door de piraten bij Tharn is niks meer te zien." Ulix glunderde van trots. "O ja, Xyrx" riep Ulix, "Die extra navigatie module heb ik ook voor je geinstalleerd" Xyrxix klapperde even met zijn nekschubben van opwinding. De module waar hij het wel eens over had gehad met Ulix was state of the art militair spul waar op de zwarte markt moeilijk aan te komen was. Blijkbaar had Ulix toch onvermoede kennissen in dat circuit.

"Wel dat zou ons een lichte voorspong op de rest moeten geven" antwoorde Xyrxix, licht sissend van opwinding.
De groep ging vol goede moed richting de wedstrijd controle. "Die controle komen we wel door" riep Ulix. "Het schip is weer in uitstekende staat en de groep is goed getraind."

Wat de groep niet wist was dat er al een aanwezigheid aan boord was. Het probeerde zo weinig mogelijk geluid te maken en probeerde in de donkere hoekjes van het schip te blijven. Om zodoende niet te worden onderschept door de verschillende sensors die door de aanwezigheid al waren opgemerkt. Eén plek had de aanwezigheid al snel ontdenkt en dat was de voorraad met voedsel.
Ze kwamen in het stadion, Rjak was sprakeloos van deze horde mensen.
Rjak voelde een hand op zijn schouder van zijn aanvoeder. 'Maak je niet druk.' zei Cic
'Ik ben bang dat ik voor gek sta.' zei Rjak
'denk je dat jij belachelijk staat? Als er iets fout gaat kom ik met mijn domme rothoofd in beeld voor het hele heelal, zien wat dat geeft . Maak je niet druk joh, geniet ervan. Ulix doet dat blijkbaar al met volle teugen."
aan jou om te zeggen wat Ulix aan het doen is
'Maar ik weet niet of ik wel genoeg kwaliteiten heb om aan zo'n grote wedstrijd mee te doen. Ik heb alleen een goede conditie.'zei Rjak
'Kijk ik ben niet dom maar jullie zijn ook al allemaal veel ouder en kunnen beter onder druk handelen.'ging Rjak verder.
'Gut man, jij bent toch ook al volwassen, hoewel je de proef van mannelijkheid pas hebt doorstaan. Denk je echt dat ik iemand die zich geen 100% zou kunnne gevne mee zou latne gaan in mijn schip? "
'Ok, dankje Cic. Maar kan je wel een beetje voor me zorgen...ik vind het trouwens wel heel erg kick van je mij mee te nemen.'
"Wees gerust Rjak, iedereen zal wel voor jou zrogen. Ik heb met allen reeds maanden in de ruimte doorgebracht en ik zeg je: er ontstaat geen hechtere vriendschap dan die je krijgt als je in hongersnood 15 dagen in een schip vastzit onder doodsbedreiging omdat de romp op scheuren staat."
'Nou laten we maar aan boord gaan, en Cic nog een ding. Let's kick ass!'
Ulix genoot van het volle stadion. Hij sprong behendig op en neer en maakte allemaal acrobatische bewegingen. Hij lachte luid en zwaaide naar het publiek.

Ulix draaide zich om naar de groep. 'Kom op! Geniet ervan! Het sirieuze gedeelte komt dadelijk wel,' zei hij lachend.
'Wat jij wilt Ulix... Ik denk eigenlijk dat je, nuja... Voor paal staat.' riep Om de langharige toe. 'Maar wat maakt het uit! Je staat maar een paar keer in zo'n volgepakt stadion.' En daad bij woord voegend, vergezelt Omitimo Ulix, luid lachend en wild zwaaiend. 'Ik ben bang dat ik toch wel erg graag die eerste winnen wil...' vetrouwde Om Ulix toe. 'Dit gevoel mag voor mij blijven!'
Dema keek een beetje zenuwachtig naar de menigte. Maar al snel verdwenen de zenuwen en genoot ze van de aandacht. Ze lachte om Om, die nu een rare salto maakte, en zelfverzekerd stapte ze met de groep mee.
'Het gaat ons lukken, jongens!'

De eerste controle werd door artsen uitgevoerd, die hun lichaamsfuncties controleerden terwijl ze zweetten op een lopende band. Het was vermoeiend, maar iedereen slaagde.
Op weg naar de volgende controle praatten ze allemaal over de test, en wat de dokters gezegd hadden.
Een kleine hand glipte in één van de koelingsvaten en kwam weer te voorschijn met een verse appel. Achter het vat klonk het geluid van geknars, toen plotseling een blauwachtige gloed van achter het koelingsvat oplichte. Zachtje klonk er wat gemurmel. Zo plotseling als het was begonnen hield het ook weer op en van achter het koelingsvat rolde het klokhuis van de appel over de vloer. Een schaduw glipte van de koelingsvat met appels tussen twee andere vaten naar een donker hoekje van het schip en hield zich daar stilletjes verborgen.
Jasses, waarom word ik altijd met de rot klusjes opgezadeld zat de verborgen aanwezigheid in zichzelf te denken als het maar niet lang meer duurt voor dat die ellendelingen vertrekken, want zo zitten is ook niet erg comfortabel.
Zwetend na de tests, wilde Cic dat hij die zomer wat training had genomen in plaats van op vakantie te gaan naar de buitenringen. God, als er maar geen trektochten op die planeten zouden moeten gebeuren, want hoewel hij nog redelijk goed door de tests was gekomen, wist hij zeker dat hij morgen wakker zou worden aan boord van het ijskoude ruimteschip met pijn in elk hoekje van zijn lichaam.

De volgende test, zo werd hen verteld, zou van een heel ander kaliber zijn. Elk zou getest worden op hun vaardigheden in hun eigen discipline, zodat men er zeker van was dat er geen incapabele personene mee zouden gaan die het programma in gevaar konden brengen met hun geklungel. Voor iedereen stond er een volledig geschoold militair officier in de plaats, klaar om hun plaats in te nemen als ze niet door de test raakten. De maatschappij nam geen risico: met een programma van 20 miljoen Jego-Dakari's was het nie verstandig een persoon mee te laten gaan die zijn job niet kon!

Cic werd meegenomen naar een cockpit die er precies zo uitzag als die van hun schip, en moest aantonen hoe hij de bevelen zou geven en of hij als side-navigator zou functioneren. wat de rest aan het doen was, wist hij niet...
Ulix werd naar een kamer geleid. In de kamer stond een waar een 174MS Infussion Core in stond. 'Is dit geschiedenis les ofzo? Dit ding is praktisch antiek.' 'Ja ja,' zei de Officier die erbij stond. 'We moesten wat inkorten op de prijzen. Na, zou maar uit wat er mis is met 't ding en repareer hem.' Ulix liep op de Kern af en schoof een luik open. ' 't hele 'ding' is mis,' zei hij terwijl hij naar de systemen keek. 'Maar om hem aan de praat te krijgen zou ik dit doen.' Ulix pakte een soort van tang uit één van zijn binnenzakken en begon aan een paar koppelingen te sleutel. Na een paar minuten ontvalmde er een blauw licht uit de Kern.
'Zo goed?'
'Nope, er zit nog steeds een fout in.'
Ulix keek weer naar binnen. 'Sorry, dat is mijn fout.' Ulix draaide een knop aan.
'Ja, nu is hij goed.' De officier keek naar zijn horloge. '5:23, dat moet een record zijn. Ga maar zitten in de volgende kamer, daar kun je wachten op je teamgenoten.'
Nina zat te wachten. Haar was verteld dat het team een aantal test moest ondergaan en dat ze vervolgens hier in deze kamer weer bijeen kwamen om dan samen met haar verder te gaan. Ze streek haar rok recht en steek stopte een pluk haar achter haar oor en voelde even aan haar speciale id-badge die haar toegang tot de Red Dragon zou geven als afgevaardigde van van de organisatie. Mijn eerste echte klus. Als ik hem maar niet verpruts. Nina wist eigenlijk helemaal niet wat haar te wachten stond. Ze dacht even terug aan het bericht dat ze een gisteren had ontvangen.

'Hallo, Nina? We hebben een opdracht voor je. Ik denk dat je het wel leuk vindt.' 'Vertel.' 'Je kent de Parrallel Universe race?' 'Ja natuurlijk! Geweldige show.' 'Zou je er zelf met je neus bovenop willen zitten? Ze hebben bedacht dat ze op de deelnemende schepen iemand willen meesturen. En ze zoeken nog een afgevaardigde voor de Red Dragon.'

Natuurlijk was ze erop ingegaan. Na al die tijd studeren leek een tijdje er op uit haar best een leuke verandering. Ze zou het team moeten volgen terwijl ze hun opdrachten vervulde en verslag moeten doen. Dat klonk bijna als een betaalde vakantie, dus ze zou wel gek geweest zijn om nee te zeggen. Daarbij betaalde het behoorlijk goed. Ze had snel haar tassen vol gepropt met alles wat ze maar dacht nodig te gaan hebben en was vertrokken om op tijd te zijn. Ze moest een aantal conditie test doen. Voor Nina was dat meer een kwestie van conditie test overleven. Ze haalde het met de hakken over de sloot.

En nu zat ze te wachten op de teamleden. Lichtjes zenuwachtig en gespannen.
Dema werd een kamertje in geduwd waar maar 1 tafel met 1 stoel stond. Haar werd verteld dat ze moest plaats nemen op de stoel en dan het raadsel op het papier op tafel moest oplossen.

Op sommige plaatsen ben ik een ijskonijn en vertik ik weg te gaan. Op andere plaatsen vlieg ik juist snel weg. En dan is er nog mijn favoriet waar ik het meeste ben, daar ben ik geliefd.

Dema keek verstrooid naar de opdrachtgeven.
'Dit is een raadsel van niks! Het slaat nergens op!'
'Dus je kan het niet oplossen?'
'Dit is een makkie, water. Maar dit is-'
Ze werd onderbroken door de man. 'Goed, je bent geslaagd. Ik zal je terug leiden naar de rest.'
Dema stond op en volgde de man. Als dit het niveau was van de andere tips die ze zouden ontvangen, zou het een eitje worden.

‘U bent Omitimo Serti’o de wapenmeester?’ Vroeg een veiligheidsofficier van het stadium aan Om. ‘Ja, dat ben ik.’ ‘Zou u mij dan willen volgen naar uw test?’ ‘Maar natuurlijk, gaat u voor.’ Antwoordde Om. Eenmaal binnengekomen in de ruimte waar, volgens de veiligheidsofficier ‘de test plaats zou vinden’, zag hij niet alleen de Virtual Reality Omeg Simulation Pro 6000, maar ook een tafel met daarachter een vijftal hoge officieren erachter. In de ruimte waren ook nog een groot aantal schermen te zien waarop, waarschijnlijk, de beelden van de VROSP te zien zouden zijn. Wat is dit nu weer? Een voltallige militaire jury bij een wedstrijd?
‘Wat is uw volledige naam en wat is uw ras?’ Vroeg een van de hoge officieren. ‘Mijn naam is Omitimo Ayk Serti’o, mijn ras is Dayrons, meneer. Maar wat is dit voor test, als ik vragen mag?’ ‘Wij,’ de man helemaal links wees naar zijn collega’s, ‘zijn de representeren de organisatie van deze race en de Raad Voor InterStellare Veiligheid. Wij zijn hier om alle wapenmeesters en officieren te controleren, we willen niet dat wezens, van welk ras dan ook, sterven doordat er kortzichtig en onvoorzichtig met de wapensystemen wordt omgegaan. Wij eisen dan ook dat alle wapenmeesters en officieren voldoen aan uiterst strenge eisen. Gaat u hiermee akkoord, Majoor Serti’o?’ ‘Ik zie niet in waarom ik het daar niet mee eens zou moeten zijn, meneer.’ Antwoordde Om verbijsterd. Wát hij ook verwacht had, daar zat deze optie zeker niet bij.
‘U bent Omitimo Serti’o de wapenmeester?’ Vroeg een veiligheidsofficier van het stadium aan Om. ‘Ja, dat ben ik.’ ‘Zou u mij dan willen volgen naar uw test?’ ‘Maar natuurlijk, gaat u voor.’ Antwoordde Om. Eenmaal binnengekomen in de ruimte waar, volgens de veiligheidsofficier ‘de test plaats zou vinden’, zag hij niet alleen de Virtual Reality Omeg Simulation Pro 6000, maar ook een tafel met daarachter een vijftal hoge officieren erachter. In de ruimte waren ook nog een groot aantal schermen te zien waarop, waarschijnlijk, de beelden van de VROSP te zien zouden zijn. Wat is dit nu weer? Een voltallige militaire jury bij een wedstrijd?
‘Wat is uw volledige naam en wat is uw ras?’ Vroeg een van de hoge officieren. ‘Mijn naam is Omitimo Ayk Serti’o, mijn ras is Dayrons, meneer. Maar wat is dit voor test, als ik vragen mag?’ ‘Wij,’ de man helemaal links wees naar zijn collega’s, ‘zijn de representeren de organisatie van deze race en de Raad Voor InterStellare Veiligheid. Wij zijn hier om alle wapenmeesters en officieren te controleren, we willen niet dat wezens, van welk ras dan ook, sterven doordat er kortzichtig en onvoorzichtig met de wapensystemen wordt omgegaan. Wij eisen dan ook dat alle wapenmeesters en officieren voldoen aan uiterst strenge eisen. Gaat u hiermee akkoord, Majoor Serti’o?’ ‘Ik zie niet in waarom ik het daar niet mee eens zou moeten zijn, meneer.’ Antwoordde Om verbijsterd. Wát hij ook verwacht had, daar zat deze optie zeker niet bij.
Ulix keek om zich heen. Het was wel een rare wachtkamer. Er waren maar twee deuren en maar 4 zetels, en ook nooit genoeg ruimte om een heel team in te stoppen.
Ulix ontspande zich en leunde achterover. Opeens hoorde hij een zacht piepend geluid. Hij concentreerde zich en probeerde zich het geluid te traceren. Hij schoot op en keek onder de stoel naast hem. Er zat een vreemd mechaniek onder dat in de stoel zat vastgeankerd. Ulix zag meteen wat het was. Een geestverdrijver! Willen ze me dood hebben ofzo?!
Ulix greep naar zijn integrator en schoot een plug in de geestverdrijver. Hij begon de systemen uit elkaar te halen.
Na een paar minuten hield de geestverdrijver op met tikken.
Ulix haalde de plug uit het systeem en liep woest op de volgende deur af. Hij drukte ruw op het paneel en de deur schoof open.
Ulix keek recht in de ogen van een officier. 'Het lijkt erop dat u door onze test bent gekomen. Het ontwapenen van een onschulidige val was dus niet zo moeilijk als we dachten.' Ulix sprong zowaar uit zijn vel. 'Onschuldig?! ONSCHULDIG?! Die geestverdrijver zou mij hebben gedood voor ik hem zou zien afgaan!' De officier keek Ulix verbaast aan. 'Hoe bedoelt u? Hij is onschadelijk voor mensen.' 'Dat zou dan heel fijn zijn geweest als ik een mens zou zijn, maar heel toevallig ben ik geen mens en zou die val mij uit de tijd hebben weg gevaagd!'
Ulix sloot zijn ogen en kwam weer tot rust.
'Mag ik u aanraden om voortaan eerst uw deelnemers eerst na te trekken en om daarna pas de conclusies trekken?' 'Euh, ja, ik zal het melden.'

Ulix liep door nog een deur en kwam nu in een kamer die hij duidelijk herkende als wachtkamer.
Nina keek een beetje om zich heen en zuchte. Wachten duurde altijd zo lang. Ze begon in haar tasje te rommellen. Waar zit dat ding?! Daar! Hebbes. Ze keek even naar haar nagels en klikte een paar keer op de nagelpen. Vervolgens duwde ze de pen tegen haar pinknagel aan. "Lila. Ja, staat wel voor vandaag." Ze duwde de nagel pen tegen al haar nagels, stopte hem weer weg en bekeek het resultaat. "Netjes".

De deur ging open en er kwam iemand binnen. Nina keek op. Plots werd ze zenuwachtig en friemelde ze weer een beetje aan haar id-badge. Waar was ze aan begonnen. Wat verwachten ze nou van haar? Er hingen toch al camera's aan boord? "U bent een van de Red Dragon teamleden? Ik ben Nina en zal het team volgen als vertegenwoordiging van de maatschappij, een soort verslaggeefster geloof ik." Ze glimlachte.
Rjak kwam de testkamer binnen, hij had 2 onderdelen werd hem vertelt. Ten eerste kreeg hij een plattegrond van een planeet toegeworpen en daarvan zou hij de beste route moeten kiezen, gelukkig had hij dit thuis vaak geoefend en was het dus een makkie voor hem. De tweede test was een extra conditietest, omdat hij aangewezen was als all-round iemand moest dus ook de conditie goed zitten volgens de orginasoren. Rjak vond het nergens op slaan maar hij was niet in de positie dat hij kon kiezen het wel of niet te doen. Gelukkig was de eerste test een makkie voor hem en was hij nog topfit. Hij moest kwartier hardlopen, 25 keer opdrukken, 50 push ups en nog veel meer. Allemaal niet makkelijk maar hij had het gehaalt. Op de vraag wat opdrukken met conditie te maken had hij geen antwoord gekregen. Hij was geslaagd en dat was het belangrijkst.
Dema liep de wachtkamer in. Ulix zat er al, maar er zat ook iemand die ze niet kende.
'Hoi! Ik ben Nina en zal het team volgen als vertegenwoordiging van de maatschappij, een soort verslaggeefster geloof ik.'
Ze zei het met een grote glimlach. Ulix besteedde niet zoveel aandacht aa nhaar, en staarde voro zich uit.
'Ulix, hoe ging je test? Je bent toch wel geslaagd?'
'Oh ja, dat wel, maar ik was bijna dood geweest!' Hij vertelde haar van de geestverdrijver.
'Bekijk het positief, Ulix. Als iemand echt probeert om je te vermoorden met een geestverdrijver, weet je dat je waarschijnlijk snel genoeg bent om het te overleven.'
Ulix produceerde een flauw glimlachje. Nu Ulix een beetje gerustgesteld was, richtte ze har aandacht op Nina.
'Nina, ik dacht dat we al werden bekeken met camera's, waarom moet er dan ook nog iemand mee?'
'Ik zal het zo vertellen, als iedereen er is. Dan hoef ik alles maar 1x te vertellen.'
Het schip trilde onder de explosie van de subruimte raket.

Xyrxix was een met het schip door zijn neurale interface met de sensoren en de boordcomputer. Hij liet een snelle sensorscan door het planetaire stelsel gaan op zoek naar een schuilplaats. Blijkbaar waren ze na de laatste ruimtesprong midden in een meningsverschil tussen twee oorlogsvloten gekomen.

Snel liet hij de gegevens van het sterrestelsel langs zijn ogen trekken, opgediept uit de scheepsdatabase. Dit systeem stond als veilig bekend, in een afgelegen arm van de melkweg, er zou geen reden moeten zijn voor de situatie die hij hier aantrof, maar dat kon hij later overdenken. Snel liet hij het schip een scherpe bocht maken om een volgende raket te ontwijken die de sensoren opmerkte. Deze nieuwe module maakte hem een met het schip. Ondertussen vuurde Om op het projectiel. Aan de rand van het stelsel zag Xyrxix een kometen gordel. Het leek hem verstandig om daar maar te gaan schuilen. Ondertussen kwam een ruimtekruiser op de Red Dragon af, via de ComLink werd duidelijk dat ze voor een lid van de piratenvloot, die hier blijkbaar toevlucht had gezocht, werden aangezien. Voor dat soort onzin hadden ze geen tijd.

Xyrxix zette een duikvlucht richting de zon in. Als het goed zou zijn veroorzaakte de electromagnetische straling van de ster voldoende ruis op de sensoren van de ruimtekruiser. Hierdoor konden ze waarschijnlijk ontsnappen naar de kometengordel en daar blijven wachten totdat de ruimtevloot afgerekend had met de piraten. De informatie stroomde zijn neurale interface in. De externe sensoren van de Red Dragon begonnen uit te vallen door de zonnewind. Nu moest hij blind vliegen. Hij besloot voor de zekerheid nog een paar honderd duizend kilometer dichter naar de ster te vliegen, voordat hij via een halve cirkel achter de ster zou uit komen en zo naar de gordel kunnen ontsnappen. Met de interne sensoren, die nog wel werkten hield hij de temperatuur in de gaten. Plotseling schokte het schip weer. Blijkbaar had de kruiser nog een salvo raketten hun richting opgestuurd.

Langzaam verdween de energie uit de Red Dragon, maar met een laatste stoot energie uit de hoofdmotoren liet Xyrxix de Red Dragon de ronde om de ster afmaken en zette koers naar de veiligheid tussen de kometen. Ulix zou weer wat te knutselen hebben, gelukkig hadden ze de ster nu tussen de twee vechtende ruimtevloten, zodat er rustig wat reparaties uitgevoerd konden worden, zonder kans op ontdekking.

De VR helm ging omhoog en een officier keek Xyrxix aan, "gefeliciteerd, je bent, net als enkele andere leden van je ploeg door de test heen gekomen, volgt u mij maar naar de wachtkamer"
Totaal verbijsterd betreedde Om de wachtkamer waar al enkele van de andere leden van de Red Dragon zich bevonden, vergezeld door een vrouw die zich voorstelde als Nina, gestuurd door de organisatie als verslaggever. Aan haar nagels te zien iemand die dacht een plezierreisje te gaan maken. Om zuchtte Wat gebeurt er met de organisatie van dit hele gebeuren?
'Een voltallige militaire Jury...' Mompelde Om terwijl hij plaats nam op een van de zitplaatsen in het vertrek.
Op een rustig plekje in één van de schachten van het schip zat de vreemdeling rustig te wachten. Plots trilde zijn Communicator, hij pakte hem uit zijn jaszak en klapte de beschermklep omhoog en het heldere blauwe gloed lichte weer op. “En ben je gereed Glitz?” vroeg een stem vanuit de Communicator.
“Jepz, ik zit op mijn plek.”
“Mooi, want het team is bijna gereed om te vertrekken.”
“Wilt u trouwens de volgende keer zo beleefd zijn om te wachten tot dat ik contact op neem met u? Ik wil namelijk niet door toedoen van u, worden gesnapt.”
“Goed, ik zal er de volgende keer rekening mee houden. Als jij er dan rekening mee wilt houden mij vroeg genoeg op de hoogte te houden.
“Ja, ja, natuurlijk baas”
De blauwe gloed hield op met stralen en Glitz sloot de beschermklep van de Communicator. Als of ik het niet al druk genoeg hem met al die nare klusjes waarmee de baas mij heeft opgescheept. Vlug pakte Glitz de handcomputer uit zijn rugzak. Eens kijken of ik doormiddel van de pin in het systeem kan komen. De pin functioneerde als een draadloze verbinding tussen de kabelknoop en zijn systemen. De pin deed het en dus schoten de vingers van de Glitz over het touchscreen van de handcomputer. Eens kijken wat dit schip allemaal kan.
CIc werd meegevoerd naar een enorm vertrek, waarin 100'en soldaten stonden te wachten. Hij kreeg de opdracht om de basiscommands te schreeuwen naar de soldaten en om ongehoorzamen gevallen op een gepaste manier te straffen. De oefening was al gauw afgelopen, en cic vond het een verspilling om al die soldaten hierheen te halen voor zo'n korte oefening. Hij werd vervolgens in de ruimte geleid die achter de simulatie van Xyrxix gelegen was. DOor een grote spiegel keek hij en voorspelde de moves die agravain ging maken. Als side-navigator zei hij ook wat hij zou gedaan hebben en wat hij zou doen in deze situatie.

Na een tijd mocht hij de ruimte verlaten en kwam terug in de wachtkamer, waar de verslaggeefster van de televisiemaatschappij ook al was. Hij had haar vorige keer gesproken toen hij de kandidatuur ging bevestigen, maar verwachtte niet dat ze echt zou meegaan in het schip.

Enkel alynn was nog niet aanwezig op die moment, maar al gauw kwam ze binnen. Ze mompelde iets over het bedienen vna een kraan en het klaarmaken van een maaltijd, die eerst awas aangebrand en dat het daarom zo lang had geduurd.

Nu iedereen er was deed cic de deur openen en liet de zonnestralen van het stadium weer binnen. Ze liepen voor de tweede maal door de zandvlakte in het midden, maar nu naar de lanceerplatforms.
Via het interne netwerk van het schip zag Glitz de groep aankomen. Toch wel handig die buitenboord camera’s.
De leden van het team van The Red Dragon liepen het lanceerplatform op. Ze zagen het andere team, op het platform ernaast, hun schip al betreden. Ook het Red Dragon team was klaar om aan boord te gaan. De schuifdeuren opende zich en Cic stapte vanaf het loopbordes naar binnen, gevolgd door de rest. Alynn keek geïnteresseerd het stadium rond en liep hierdoor een beetje achter op de rest groep.

Via een camera, die in één van de gang hing en op de ingang stond gericht, zag Glitz de groep naar binnen stappen. En dat is één en dat is twee…en drie en vier en vijf…en dat is zes en dat is zeheven. neuriede Glitz in zichzelf. Dat waren ze allemaal. De leden van The Red Dragon. Met een paar handelingen op zijn handcomputer zorgde Glitz ervoor dat de deuren van de ingang zich sloten en in het slot vielen.

Alynn zag de deuren van het schip voor zich sluiten en liep zo snel als ze kon over het loopbordes naar de deuren. Ze was nog niet bij de deuren of ze hoorde de lanceerraketten brommen en kwam het loopbordes geleidelijk omhoog om de deuren af te dichten. Alynn draaide zich om. De lanceerraketten vatte vlam en het schiep steeg op. Door de opwaartse kracht, van zowel het loopbordes als van de lancering, werd Alynn de lucht in geschoten. Ze viel met een smak op het zand naast het lanceerplatform en verloor haar bewustzijn.

Yes, dacht Glitz in zijn verborgen hoekje daar gaan we. Het schip klom op en toen deze de juiste hoogte had bereikt nam de hoofdaandrijving het over van de lanceerraketten en sprong het schip de ruimte in.

In de ruimte aangekomen zorgde Glitz ervoor dat het schip verschillende keren in een slipstream terecht kwam. Steeds van richting veranderend. Toen alles naa zijn zin was hield hij op en verbrak zijn verbinding met het interne systeem van het schip.

Eén van de militairen in het stadium liep richting een hoge zetel met een grote man erin. “Heer?” riep de militair, “Er is wat vreemds aan de hand in The Red Dragon. Ze zijn al verschillende keren in slipstream gegaan en het vreemde is dat ze iedere keer van richting veranderen. U weet dat het in slipstream gaan tegen de regels van de race is. Welke actie’s moeten we hiertegen uitvoeren?”
De man keek de militair niet aan en vroeg alleen: “Zitten ze nog op de juiste route?”
“Nee, heer.”
“Stuur ze dan direct een bericht dat wanneer ze nog éénmaal in slipstream gaan, ze gediskwalificeerd worden van de race.”
“Ja heer.” De militair maakte een saluut en liep in een draf van de man weg om zijn orders uit te voeren.
Nadat alle leden in het kamertje waren verzameld had Nina hen verteldt dat ze als afgevaardigde van de organisatie werd geacht hen te volgen tijdens hun tocht en opdrachten. 'Om de persoonlijke kant te benadrukken, want een camera ziet niet alles.'
Ze had op een plekje in een hoekje gezeten, niet met het idee dat iedereen even blij was met haar aanwezigheid. Ze had iedereen zo eens bekeken en kreeg het idee dat ze toch een beetje verkeerd gekleed was met haar hakjes onder de schoenen en haar rokje. Ze was dan ook opgestaan en had zich teruggetrokken om in haar koffers op zoek te gaan naar iets beters.
Om nou te zeggen dat er rustig wordt gevlogen?? Het schip schoot op de meest onverwachte momenten in slipstream, zonder enige aankondigingen. Nina werd er een beetje misselijk van.
'Wat is er in hemelsnaam aan de hand?' Ulix rende naar de dichtsbijzijnde interface en begon het schip te scannen. 'Er is niets mis met de motoren.' Ulix scande verder. 'En met de rest schijnt ook niets fout te zijn.' Ulix beet op zijn lip. Dadelijk worden we nog gediskwalificeerd. Ulix verkleinde het scangebied voor een accuratere scan.
'Wacht eens even, dit hoort hier niet te zijn!'
Ulix rende de gang in.
"Ulix" riep Xyrxix, "heb je de handleiding soms niet gebruikt bij het installeren van de nieuwe navigatie module?" Met een knallende koppijn rukte Xyrxix de VR helm, die met met een neurale interface met het schip verbond, van zijn hoofd. "Het lijkt wel of het schip soms wel en soms niet reageert op mijn commando's, we blijven maar in en uit de slipstream schieten." vervolgde Xyrxix. "Als iemand overigens nog interesse heeft, via de ComLink hebben we de eerste waarschuwing van de wedstijdleiding te pakken, nog één keer de slipstream in en we liggen er uit."

Cic vloog vloekend de cocpit door en riep naar Xyrxix "Zet die &^%(@# helm op en zoek uit wat er aan de hand is met de navigatie, je bent toch één het het schip??? Dan moet je ook weten wat er aan de hand is"
'Xyrxix, dat ding doet het perfect, maar er is iets anders mis. Ik ben het nu aan het uitzoeken.' Zei Ulix door de communicator tegen Xyrxix terwijl hij een bocht om rende.
Glitz kopelde zijn handcomputer van het interne netwerk van het schip. Zo dat moet verlopig maar voldoende zijn. Laten ze nu maar lekker aan de wedstrijd beginnen, Hi hi. Glitz borg zijn apperatuur weer netjes op in zijn rugzak en controleerde of zijn camouflage module nog correct werkte. Mooi die doet zijn werk nog uitstekend. Nu alleen een nieuw plekje vinden om mij voor een tijdje gedijst te houden. Glitz kroop door de schacht, zoekende naar een nieuwe plek.
'Ulix en ik hebben de hele Red Dragon doorzocht.' meldde Omitimo door zijn comm aan Cic. 'En? Wat hebben jullie gevonden?' 'Niets, Cic... Helemaal niets, Ulix meldde alleen iets vreemds; bij de voorraadkamer vond hij iets verdachts, hij zal daar zo zelf melding over doen.' 'Ik spreek zo met Ulix, Om. Heb je verder nog wat?' vroeg de captain aan zijn wapenmeester. 'Niet echt, behalve... Is Lynn daar ergens? Ik kan haar hier nergens vinden...' 'Ik zal haar comm proberen, misschien zit ze in haar cabine. Kom maar weer terug naar de cockpit, je weet maar nooit.' Even was het stil aan de andere kant van de lijn.
'Damn!' gromde Cic. 'Als Lynn niet aan boord is, zal ze naar ons gebracht moeten worden, ik kreeg zojuist via de CL de melding onze startpositie in te nemen, we vertrekken binnen vijf minuten, zeg Ulix haast te maken, wat hij ook aan het doen is.'
Ulix klom en kroop op een snel tempo de schachten door. Hij kende de Dragon op zijn broekzak. Toen hij halverwege een schacht was trok hij beplaating van een van de wanden weg en bekeek de kabelknoop die erachter zat. Daar is het onding. Hij trok de pin uit de bedrading. 'Dark Divine,' mompelde Ulix half citeerend.

'Cic, ik heb de oorzaak van onze problemen gevonden,' zei Ulix terwijl hij door de gang naar de voorkamer liep. 'Er zat ee...'
Ulix bleef stokstijf staan. Een moment later kroop er een onbehaagelijk gevoel over zijn rug. 'Wacht, ik kom wel naar jullie toe.' Ulix keek om zich heen. Heel even leek het alsof een witte mist in zijn ogen te zien was. Laat het alstublieft niet waar zijn...

De deur schoof open en Ulix liep naar binnen en legde de pin op de tafel die in het midden van de voorkamer stond. 'Jongens, het was regelrechte sabotage.'
Dema drentelde zenuwachtig rond in de voorkamer. Ze had geen flauw idee wat er gebeurde en ze kon niet echt goed helpen... Ulix kende het schip veel beter en al die technische termen hadden weinig betekenis voor haar...
Ze had door dat ze Lynn misten, dat zou niet goed zijn. Als zij werd gebracht kon het andere schip een voorsprong krijgen.
Ulix kwam binnen. 'Jongens het was regelrechte sabotage.'
Dema schrok. Die pin zei haar niet zoveel, maar sabotage wel. 'Zijn we gesaboteerd? Door wie dan?'
Dat weten we niet... Maar het is in het schip, denken we...'
Nina had ondertussen een meer passende outfit aangedaan en was op weg terug naar haar plaatsje op de achtegrond. Het schip was weer tot rust gekomen, gelukkig. Ze kwam voorbij de voorkamer waar Dema onrustig heen en weer aan het lopen was. Nina ving iets op van sabotage. Sabotage? Ze liep verder richting cockpit en hoorde "...startpositie in te nemen, we vertrekken binnen vijf minuten." Vreemd?! We waren toch al weg? Verbaast zei Nina "Zijn we nog niet vertrokken dan? Het schip deed in ieder geval genoeg toen ik iets anders aantrok."
Alle drukte van de sabotage was Rjak ontgaan. Hij wou nu eindelijk aan de race beginnen en snel ook en ze moesten er snel achterkomen wij er achter de sabotage zat. Iedereen nam zijn plaats in...START! De race was gestart!

'Cic, misschien is het beter als we ons overleg in de voorkamer houden, Xyrxix de Red Dragon wel vliegende houdende.' Zei Om tegen de captain. 'Is goed,' antwoordde hij. 'Ik zal ze er allemaal naar toe roepen.' Om liep naar de voorkamer, waar enkele leden van de Red Dragon al verzameld waren. De stem van Cic was duidelijk te horen in de voorkamer en waarschijnlijk ook in elke andere ruimte van de Red Dragon: 'Iedereen verzamelen in de voorkamer zodat we koppen kunnen tellen en plannen kunnen maken.'
'Ulix, het was dus sabotage, zeg je.' Begon Om, die ondertussen alle leden telde. Cic en Xyrxix zijn nog in de cockpit, die komen zo. In de voorkamer zijn Ulix, Dema, Rjak, Dema en... Nee... Lynn? Waar is Lynn? 'Cic, Lynn is niet in de voorkamer,' meldde Om over de communicator, 'heeft ze al gereageerd op haar comm?' 'Nee... Wacht even, ik kom eraan.' Na enig gestommel ging de deur naar de cockpit open die al snel de situatie in de voorkamer overzag. 'Lynn is dus niet op de Red Dragon en er is sprake van sabotage waarbij de saboteur hoogst waarschijnlijk nog op de Red Dragon zit. Iemand een idee of een suggestie wat nu te doen?'
Xyrxix volgde ondertussen de discussie in de voorkamer via de interne microfoon's, die naar zijn neurale link werden geleid door de VR helm. Hij opende een kanaal naar een luidspreker in de voorkamer en zei " Volgens de interne sensoren is Lynn niet aan boord. Alle levensvormen die gescand worden zijn in de voorkamer en de cockpit."
Nina stond een beetje vreemd te kijken. Ze was natuurlijk maar een afgevaardigde, onpartijdig en ze mocht zich eigenlijk nergens mee bemoeien. Een vermist bemanningslid? Dat kan toch helemaal niet? Sabotage?? Moet ik dat melden bij de organisatie? Maar... ik kan nog geen contact opnemen.
"Dit is niet goed!" Cic begon bijna helemaal door te slaan door de vele dingen die gebeurd waren sinds het vertrek. "Stuur bericht naar de planeet: Lid van team, Allyn niet aan boord. STOP. Slipstream door Sabotage. STOP. stillegging van race gevraagd. STOP. " Telegramstijl was heel gewoon in het ruimteverkeer, en al snel krgen ze antwoord: " Race niet stilgelegd .STOP. Sabotage wordt onderzocht. STOP. Alynn wordt naar planeet op traject gebracht . STOP. "

Cic vloekte even binnensmonds, zei tegen Xyrxix dat hij de automatische piloot moest opzetten, en liep naar de voorkamer. "ik wil iedereen binnen de 5 minuten klaar om de warp-sprong door de Trade Lane te maken. De race wordt niet stilgelegd, en Alynn komt ons achterna in een sneller schip en wacht ons op, op een planeet die we moeten aandoen. De anderen zijn al in warp, dus we moetne opschieten!" Hij brulde het letterlijk door de voorkamer, en op zo'n manier dat allen eerst even verbijsterd bleven zitten vooraleer ze vliegensvlug naar hun stoel liepen en zich probeerden vast te maken. "God, Ulix, help mevrouw de verslaggeefster eens even." hij wees naar Nina, die blijkbaar nog nooit een warp had vorobereid en sukkelde met haar gordels in de stoel. "Waarom gebeurd dit nou net wanner wij moeten gaan beginnen!" Cic richtte zijn handen naar nietbestaande Goden en vloekte weer. Hij liep met twee treden tegelijk de trap op naar de navigatie kamer, gevolgd door Xyrxix. "Nu moet jij laten zien wat jij en dien ieuwe module waard zijn, mijn beste. Laten we ze inhalen!"
Dema raakte een beetje verward door de chaos om haar heen. Ze kreeg wel door dat ze naar warp gingen dus ze snoerde zichzelf goed vast in haar stoel.
'God Ulix, help die mevrouw de verslaggeefster eens even.'
Dema keek naar Ulix die druk bezig was met allerlei technische dingetjes.
'Ulix, ik doe het wel!'
Ze snoerde zichzelf weer los en snel en vakkundig, je kon merken dat ze het vaak geoefend had, maakte ze de gordels van Nina stevig vast. Daarna ging ze snel zelf weer zitten en maakte haar eigen gordels vast. Ze wilde niet het risico lopen dat ze nog onderweg naar haar stoel was, of geen gordels om had, als ze naar warp gingen.
Ulix sprong in zijn stoel en maakte zijn gordels met een snelle handbeweging vast. Een paneel met verschijdene toetsen en schermen schoof uit de wand van schip. Ulix concentreerde zich op het hoofdscherm en zijn handen ging razendsnel langs de toetsen en knoppen. 'Cic, de dragon is er klaar voor.'
Rjak deed zijn gordel om en klemde zich vast aan de leuningen.
'Klaar iedereen?' vroeg Cic
Iedereen was klaar en het schip ging de warp in...nu maar hopen op een goede wedstrijd dacht Rjak bij zichzelf.
Voor ze wist wat er gebeurde zat Nina met een set gordels te modderen gelukkig kwam Dema haar snel te hulp. "Arg, da's strak.. Dank je." Waar ben ik aan begonnen? Ik heb het idee dat ze me niet genoeg hebben verteld over deze opdracht.... of niet alles. Verslaggeefster, mijn neus! Welke verslaggeefster kan nou geen verslag uitbrengen? Zelf het team kan makkelijker contact leggen met de organisatie dan ik.
Wat Nina niet wist was dat ze eigenlijk helemaal niet als verslaggeefster aan boord was, maar als extra handicap factor voor het team. Ieder team had een onervaren, onvoorbereid persoon meegekregen die ze op sleeptouw moesten nemen. De westrijdleiding hield via de camera's bij hoe het team omging met deze persoon en daaraan zouden aan het eind van de rit bonus danwel aftrekpunten voor worden berekend.

Nina keek strak voor zich uit. Ze zat compleet in gedachten verzonken over waarom ze nou eigenlijk aan boord was toen het schip in warp ging. "IEEEEE" was het enige wat ze op dat moment kon uitbrengen.
Warpen was het mooiste en indrukwekkendste dat Cic in zijn hele leven had gezien. Het moment waarop de knop in de vorm van een ster met 20 punten werd ingedrukt, kreeg je een indruk van een ver sterrenstelsel, omgeven door een tunnel van licht, dat zo weergegeven werd door de sterren die in sneltempo voorbijraasden terwijl het schip tegen 1.5x de lichtsnelheid door de ruimte vloog.

Platgedrukt in de stoel bestuurde Cic de zijmotoren van het schip met zijn stuurknuppel, terwijl Xyrxix het schip op koers hield met de hoofdmotoren. Hij wist dat ze laten zouden aankomen dan het andere team op hun eerste planeet, en hij wist dat als zij geen pech zouden hebben, ze waarschijnlijk een grote achterstand zouden krijgen, maar hij hoopte op een mirakel.
Met de helm op leek het net of Xyrxix zelf met anderhalf keer de lichtsnelheid door de ruimte raasde. De externe sensoren gaven hem de blik rondom het schip en iedere meting werd via de interface direct zijn hersens in geprojecteerd. "Waaaauuuuuww" galmde het door de scheepsluidsprekers. Xyrxix bemerkte dat hij onbewust de geluidsinstallatie had bediend.

De nieuwe module was een aanwinst voor het schip, hij kon nu het maximale uit de besturing halen. Geen wonder dat de militairen dit soort spul liever voor zichzelf hielden.
'Waaaauuuuuww.' Galmde het door de luidsprekers door de gehele Red Dragon.
'Zou hij zelf door hebben dat hij ons bediend van zulk een prachtig geluid?' Mompelde Om voor zich uit. Zijn scanners vertoonde enkel een aantal schepen ver voor hen, maar verder waren ze, op een konvooi van de Try'os ver achter hen, vrijwel alleen.
'Niets te zien op de radars Cic, we're all alone in Outer Space.' Zei Om door zijn communicator. 'Ik laat nu een scan over de Dragon gaan om te zien of er wapens anders dan de door mij geregistreerde en of er technische snufjes die niet bij de Dragon aanwezig zijn. De scan duurt wel een tijdje voor hij klaar is, tegen die tijd zijn we alweer gestopt met warpen.'
Waaaauuuuuww?? Ga je me vertellen dat ze dit leuk vinden? Mijn god, waar ben ik in terecht gekomen. Nina deed haar uiterste best zich te ontspannen. Ze had in ieder geval haar kaken op elkaar gezet zodat ze niet meer gilde en was nu geconcentreerd bezig om de leuning van haar stoel fijn te knijpen. "Misschien is het iets waar je aan moet wennen." mompelde ze tegen zichzelf. "Ja vast...Ik hoop het...Over een tijdje vind ik dit ook 'wauw'.... Maar nu nog even niet." Het idee dat ze dit misschien ooit nog 'wauw' zou gaan vinden gaf haar een heel klein beetje hoop voor toekomstige warp-sprongen. Zo niet, dan had ze bij deze besloten in haar hele verdere leven geen interplanetaire vluchten te nemen.
Na een aantal uren doemde er in de geest van Xyrxix een aantal puntjes op. Hij richtte zijn blik daar op en zag een aantal schepen, op weg naar de zevende planeet van een groot stelsel met een klasse 15 ster. "Mensen, we zijn volgens mij bij de eerste planeet, de andere teams hebben zowat een dag voorsprong op ons" liet Xyrxix weten via de intercom.

Via een gesloten verbinding liet hij Cic weten dat hij zo laat mogelijk uit warp zou vallen, het laatste stuk moet op de normale motoren, omdat de zwaartekracht put van de ster het warp veld teveel zou verstoren. Hiermee wilde hij de rest van de bemanning echter niet ongerust mee maken. De vaste leden van het team zouden het wel weten, maar de nieuwelingen aan boord zouden misschien de kriebels krijgen.
Dema begon nu echt zenuwachtig te worden. Tot nu toe had ze nog niet veel belangrijks moeten doen, alleen een beetje op Nina passen, maar nu moest ze echt aan de bak.
Binnenkort zou ze de eerste tip(s) krijgen, en dan begon het puzzelen... Ze moest inmiddels ook naar de wc. Zodra ze uit warp waren zou ze naar de wc vluchten in de hoop er te zijn voor de rest ging. Tijdens warp was het gevaarlijk om te lopen en ze deed het liever niet...
"Begin Bericht STOP. Wedstrijdleiding STOP. Eerste planeet STOP. Inagio, 2de planeet van de zon STOP. Bezoek hoofdstad STOP. Zoek het grote kruis STOP. Andere team reeds aan oppervlakte. STOP."

De zending van de thuisplaneet stopte en cic vloekte als een ketter. Een hele dag reeds, en de anderen waren al gestart met het zoeken naar dat kruis. Bij de Goden!

Inagio, de blauwe planeet, doordat hij voor bijna 90% uit water bestond en alle land gevestigd was op 1 groot eiland, met op het zuiderste topje de hoofdstad. Hij was hier vaker geweest, en wist dat het niet zou meevallen, aangezien deze planeet gemeden werd door elke eerbare burger en wezen in dit deel van het universum.

Het was nu aan Dema om het kruis te vinden, maar lieten we eerst maar eens landen.

Cic gaf Xyrxix opdracht naar Inagio te gaan in warpsnelheid en pas laat af te remmen. Hij maakte zich klaar om meteen uit de stoel te springen en contact te maken met de landingsstations die buiten de planeet zweefden...
Een planeet. O jee.. Ik moet natuurlijk wel mee. Heb ik nog tijd om me om te kleden? Dat zal vast niet. Dan moet het zo maar. Nina keek even wat ze aanhad. Een simpel goed passende stevige broek en een shirt, met gymboots eronder. Stevig maar toch soepel. dacht ze toen ze ernaar keek. Ze rommelde wat in haar tas, die ze altijd bij de hand had. Vijl, nagelpen, pad, ja, en ja, ook.. prima.. PSpray, goed, je weet nooit wat je tegenkomt. Ze was tevreden. Alles wat ze nodig zou kunnen hebben zat erin.
"Wat gaan we doen als we aankomen?" vroeg ze vrolijk.
'We zijn aangekomen, welkom op onze eerste planeet jongens, Inagio wacht op ons...' Meldde Xyrxix door de comm. 'Bedankt voor het vliegen met de Red Dragon, u kunt nu uw riemen losmaken en u melden bij uw wapenmeester voor de veiligheidsinstructies.'
'Wacht even!' Riep Om. 'De volledige scan van de Red Dragon is gereed... Maar, dit is wel heel vreemd...' 'Wat zie je?' Vroeg Cic door de comm. 'Niets... En dat is juist het vreemde, hier hoort iets te zijn, maar er is niets, alsof er geen schip bestaat in dit gedeelte...' Antwoordde Om. 'Zou het niet kunnen zijn dat onze verstekeling een verouderde camouflage module gebruikt? Een die niet camoufleert op de nieuwe software?' Onderbrak Ulix, wiens vermoeden gebaseerd was op jarenlange ervaringen.
'Als dat zo is... Xyrxix, houd jij de scan in de gaten en waarschuw ons als het zich verplaatst, dan gaan Cic, Ulix en ik een bezoekje brengen aan onze bezoeker.' Zei Omitimo. Cic, die Om al door had, verplaatste zich naar een sleutelgat aan een van de zijkanten van de voorkamer; de wapenopslagkast. Om liep naar een ander sleutelgat, om veiligheidsredenen waren de twee sleutelgaten vier meter van elkaar verwijderd en synchroon gesteld, ze moesten tegelijk omgedraaid worden door de juiste sleutels om de wapenkast open te laten gaan. Een veiligheidsmaatregel die in vrijwel elk schip met planeetwapens aangebracht was. De twee sleutels waren, zoals gewoonlijk, in de handen van de Captain en de Wapenmeester van het schip.
'Oke, Cic, je twee faserpistolen, ik heb ze afgesteld op jouw schiettalenten. Ze hebben ook nieuwe energiebronnen.' Meldde Om aan Cic, die de fasers in ontvangst nam. 'Ulix, je ALR III 'Ghosthunter'. Nog steeds zoals je hem de vorige keer hebt afgesteld. Dema, Nina, voor jullie beiden heb ik duffers, ze zijn niet-dodelijk, maar verdovend. Ik zou niet willen dat jullie andere wezens zouden moeten doden. Rjak, voor jou ook een faser en geef deze Faser Rifle aan Xyrxix. Voor mij, mijn geliefde M5, een van de beste Aardse wapens ooit...'
Cic keek de wapenkast in en zag de paketten liggen. 'Rjak, zou je samen met Dema en Nina misschien twee GOPNAM's, voor mij en voor Om, vier SOPNAM's, Xyrxix bewaakt de Red Dragon, en twee EP's klaar willen leggen?'
'Xyrxix, waar zit hij nu?' Vroeg Cic aan zijn navigator, die nog steeds de scan in de gaten hield. 'Voedselopslag, achter de tonnen appels zo te zien.' Antwoordde Xyrxix. 'Dan gaan we.'
Even later kwamen ze in de voedselopslag aan, waar ze met geheven wapens rondzochten. Ulix stem verhief zich in de akoestische ruimte, een vraag stellend door de comm: 'Xyrxix, weet je nog hoe de Interrupter werkt die ik je heb laten zien? Ik zou graag willen dat je hem nu in werking stelt...'
Plots ging het licht aan en uit en flikkerde de lichtjes op de fasers van Cic. Tegen de verre muur van de opslag knipperde ook wat, maar iets heel anders dan lichtjes. Een realiteitsbeeld en een virtueel beeld wisselde elkaar af. 'Schoft!' Schreeuwde Om, waarna hij op de jongen, die tegen de muur aan gedrukt zat, afliep, zijn geweer op hem gericht. 'Weet je wel wat je gedaan hebt! Je hebt ons niet alleen bijna gediskwalificeerd gekregen, maar je hebt ook een van onze teamleden in levensgevaar gebracht!' Om was buiten zinnen, zijn woede had het van zijn verstand overgenomen. 'Om! Rustig!' Riep Cic luid. 'Het - Het is maar een jonge jongen!'
Dema kreeg nu heel erg de zenuwen. Een groot kruis moest ze op de planeet zien te vinden. Als hij maar niet in al dat water was verstopt... Dat zouden ze toch niet doen? hoopte ze...
Ze kreeg een duffer en probeerde haar zenuwen te bedwingen. Het gewicht van het wapen hielp daar goed bij.
'Bedankt, ik zou ook niet echt iemand willen vermoorden...'
Nina stond een beetje onhandig met het ding in haar handen. Dema vreesde dat ze hem per ongeluk zou laten afgaan en een teamgenoot zou neerschieten, dus ze griste hem snel uit haar handen.
'Nina, je kan hem nu beter zo vasthouden,' zei ze terwijl ze het voordeed. Als hem op deze manier (ze stopte hem in de broek van Nina) in je broek stopt, kun je hem makkelijk pakken in gevaar.'
Nu pakte ze haar eigen wapen weer goed beet om wat dingen voor te doen.
'Met deze knop schiet je. Om goed te mikken kun je hem het beste zó vasthouden en dan door langs de loop kijken. Als je dan het midden ziet van wat je wilt raken, kun je schieten. Probeer niet op het gezicht te schieten, ze zijn dan wel verdovend, het is toch niet zo gezond om door zoiets vlak bij je hersenen geraakt te worden.'
'Om! Rustig!' Riep Cic luid. 'Het - Het is maar een jonge jongen!'

Om kalmeerde stilletjes en liet de kleine jongen los. Ook cic zag hem nu duidelijk en zei hem zijn camouflagemodule af te zetten. Toen hij dit gedaan had relaxten de drie even en cic vroeg:" Wat in godshiername doe jij aan boord van ons schip met een Camouflagemodule?"

"Is dat nu nog niet duidelijk? Dat mormel komt ons saboteren in opdracht van De Dark Divine's! Ik zou zeggen: we zetten hem van boord!" Om begon weer in zijn element te komen. Tegen sabotage had hij nooit goed gekunt.

"Hm, als hij van de DD was gekomen had hij wel wat beter materiaal gehad geloof ik" Kwam Ulix temidden in het gesprek. "Volgens mij werkt dit kereltje voor iemand die wat anders te winnen heeft bij deze race als wij verliezen, of heb ik dat mis?" Hij keek het kleine jongetje aan in de ogen...
'Ik... Uh.. Ik...' Ulix bracht zijn wapen dichter naar de jongen. 'Ik, ik zeg niets!'
Ulix draaide zich om en gooide de ALR op zijn rug. 'Bij Iltic de almachtige, dit komt ook weer heerlijk uit. Nu moeten we ook weer van hem zien af te komen.' Om pakte de jongen bij zijn nek en sleepte hem mee richting de voor kamer. 'Kom jij maar eens mee.'

Nina kreeg een of ander wapen in haar handen geduwd. Een wapen?? Ik? Ze stond er een beetje ontdaan mee in haar handen. Het gevaarlijkste wat ze ooit had vastgehad was vast een ouderwets zakmes geweest. Gelukkig kwam Dema haar als snel te hulp. Ze stopte de duffer bij Nina in haar broek en gaf wat uitleg over hoe de duffer werkte. Nina deed haar best om alles op te nemen. "Jaja, dank je wel..... Ik hoop dat ik dat ding niet nodig ga hebben. Dus daar kijken richten en schieten.... Ok, snap ik. Is het gevaarlijk op die planeet dan?" Heb ik vorig jaar zo slecht gekeken? De race zag er toch best veilig uit?
Dema kreeg ene beetje medelijden met de verdwaalde Nina. Ze had geen flauw idee waarin ze terecht was gekomen.
'Het is niet echt gevaarlijk daar, maar er zijn altijd types die ruzie zoeken. Je kan maar beter voorbereid zijn, vooral als vrouw Zie het als een voorzorgsmaatregel. We willen je niet terugvinden drijvend in de zee!'
De deur van de voorkamer ging open. Ulix, Cic en Om kwamen binnen met een jongetje.
'Waar hebben jullie die vandaan?' vroeg Dema verbaasd. 'Is het een verstekeling?'
'Nee,' gromde Om. 'Hij saboteert ons.'
Dema keek nog eens goed naar het jongetje. Hij keek heel zielig, alsof hij elk moment in huilen uit kon barsten. 'Hebben jullie hem echt betrapt? Ik geloof niet dat hij zoiets zou doen. Kijk hem nou!'
Het jongetje keek hoopvol naar haar op en ze zou zweren dat ze een traantje in zijn ooghoek zag.
'Dema,' begon Ulix, 'hij had een camouflage-module zodat de radars hem niet zouden zien. Verder zagen we niets, hij moet het zijn!'
Dema keek hem streng aan. Ze zag dat hij het echt geloofde. Ze zuchtte. 'Ach, zien jullie maar, ik zal me hier niet mee bemoeien. Zolang jullie hem maar niet al te hard aanpakken.. Hij is nog jong...'
Ze draaide zich weer naar Nina die een blocknote ergens vandaan had getoverd en daar druk in aan het schrijven was.
'En trouwens,' gromde Om, die nog steeds woedend was op de kleine jongen. 'Als hij geen saboteur zou zijn, dan had hij wel een verhaal gehad... En dan had hij zeker niet al deze spullen bij...' Om pakte de tas van de jongen en gooide hem leeg op de voorkamertafel. Hij vloekte luidkeels, niets gevend om de vrouwen, noch om de jongen in kwestie. 'Hier zit genoeg zooi bij om ons minstens een paar jaren aan de grond te houden... Wat ben ik blij dat ik mijn scan heb aangepast om ook camouflagemodules te herkennen...'
Omitimo keek rond en zag de boze gezichten, ongetwijfeld was zijn taalgebruik weer eens niet binnen de perken geweest. 'Nouja, sorry voor dat, maar het soort mensen dat saboteurs op ons af stuurt verkloten de hele intentie van een wedstrijd als dit.' Nog steeds met een geirriteerde blik keek hij de kamer rond, waar hij Nina zag stuntelen met haar duffer. Gelukkig heb ik een beveiliging op die krengen gezet zodat ze zichzelf of ons niet 'per-ongeluk' verdoven... 'k moet ze toch maar eens uitleggen hoe ze werken.
'Zeg Cic, zou het geen goed idee zijn om de jongen hier te laten, zodat hij ons niet voor de voeten loopt en Xyrxix een oogje op hem kan houden? We zouden hem, zonder deze spullen, hier op kunnen sluiten totdat we terug zijn.'
Nina trok even wit weg. Terugvinden drijvend in de zee? Zeker als vrouw?? Vervolgens kwamen Ulix, Cic en Om weer binnen. Ze hadden een jongetje bij. OOO, vlug dit moet ik opschrijven. Ook al had ze zo haar twijfels over haar taak als 'verslaggeefster' ze zou hem dan toch maar uitvoeren. Ze greep haar pad en begon te schrijven. Verstekeling, nee, streep door, saboteur. Ze hoorde taalgebruik waar je op de universiteit voor zou worden weggestuurd en keek even op. Nina zag het jonge kereltje dat de oorzaak was van al deze harde woorden. Wel een jonge saboteur dan. Grote tas vol spullen. Team erg kwaad. Opsluiten tot na opdracht op het eiland? Zien eruit alsof ze hem het liefst op het dak van de Red dragon willen vastbinden. Ze had weer wat kleur gekregen op haar wangen.
Ze meende zich te herinneren dat er schepen waren die een speciale kamer of cel hadden waarin de bemanning zich kon afzonderen. Of in afzondering gezet kon worden. Een soort isolaiekamertje, waarin iemand tot rust kon komen zonder enig gevaar te vormen voor zichzelf of anderen. Dat leek haar een plek waar je iemand veilig op kon sluiten, zonder het risico te lopen dat hij toch nog ergens met zijn vingers aan zou gaan zitten. "Heeft de Red Dragon geen iso-kamertje? Of restrainer kit? Dan hoeft Xyrxix niet de hele tijd te babysitten. Als het echt een saboteur is, dan zijn hier bergen interessante knopjes, schakelaartjes en relais." Ze keek omhoog van haar pad. "O, sorry. Waar bemoei ik me mee. Sorry hoor." Met een blos op haar wangen keek ze naar haar schoenen begon ze aan haar shirt te plukken. Haar hand ging over de Duffer heen. Richten, vuren en niet in het gezicht. .... Ik moet me aanpassen. Anders wordt het een hele lange reis. Ik moet gewoon openstaan voor alles wat er op me afkomt.
'Om, ik heb een idee. Ik bouw een klein gedeelte van het ruim om in een cel, daar kan deze kleine dan blijven totdat we tijd voor hem hebben.'
'Dat moet dan maar, hoe lang doe je daar over?' Vroeg Cic.
'Een klein kwartiertje.'
Ulix liep naar het ruim. Om Foullieerde de jongen en nam hem al zijn apparaten en gereedschap af. Daarna sleepte hij hem mee naar het ruim.

Na het instaleren van een krachtveld en het verplaatsen van een bank en bed was de cel klaar. 'Hij staat op 1 plaat, het plafond en de vier muren bestaan uit krachtveld, dus laat uitbreken maar uit je hoofd.' Melde Ulix de jongen, die knikte lichtelijk als antwoord.
Om duwde de jongen in de cel en gooide er een voedsel pakket achteraan. 'Hier, er zit genoeg voedsel in om een week te overleven.'


Alle leden van het Red Dragon team zaten om de tafel die achter in de voorkamer stond.
'Laten we ons nu buigen over het eerste raadsel,' begon Cic. 'Weet er iemand iets wat met een kruis en deze planeet te maken heeft?' De groep was een paar seconden stil. 'Ik denk dat ik wat heb,' zei Ulix. 'Iets achter in mijn geheugen kwam naar voren toen ik die hint hoorde, maar ik had geen flauw idee wat.' Ulix keek de groep rond, alle ogen waren op hem gericht en voelde zich een beetje onbehaaglijk. 'Ik heb er boeken en teksten op nageslagen en ik heb dit gevonden.' Ulix activeerde de hologram projectie. Doordat hij de tekst in meer dan 3d liet projecteren kon iedereen hem tegelijk lezen. 'Ik laat het belangrijkste stuk oplichten'

De oude Werelden

De oorlog tussen de goden en afgoden duurde eeuwen, en uiteindelijk zou uit deze oorlog Iltic de almachtige opstaan en de wereld bevrijden. Maar tot die dag was het geloof opgedeeld in verscheidene groepen. Vele van deze groepen trokken 1 lijn tussen de goden, maar hadden hun eigen tradities en ritueelen. Behalve een kleine groep die een ander pad betrad. In plaats van de goden, kozen ze voor de afgoden. De Altanen die na hun aardse leven hun honger naar macht niet hadden verloren en zichzelf als god lieten vereeren. De goden versloegen na lange tijd de afgoden, en hun aanhangers werden uit de geschiedenis weggevaagd. Maar toch bleef hun geloof voortbestaan, de afgoden op andere planeten vereerd, tempels uit het klei van andere planeten opgetrokken. In plaats van de originele tekens van hun goden gebruikten ze het kruis symbool, als herrinering aan hun tijd van martelaarschap, veroorzaakt door de altaanse goden. Maar dit trok ook weer de aandacht van andere religies, die dit heiligschennis vonden, omdat het kruis voor hun ook een heilig symbool was, maar een hele andere betekenis had. Dit leide tot vele kleine oorlogen op andere planeten. En zodoende gingen hun tempels op in vuur, rook en water. Toen Iltic de positie van oppergod had overgenomen van zijn vader, die in de oorlog was gestorven (zie Hoofdstuk 3) herstelde de rust in de wereld.

'Het gene wat me verbaasde was de laatste zin: vuur, rook en water,' zei Ulix tot slot.
Dema las de tekst van Ulix. Haar hersens gingen gelijk aan het werk.
En zodoende gingen hun tempels op in vuur, rook en water.
Ze peinsde. Het klopte niet helemaal.. een tempel kan niet tegelijktijdig opgaan in vuur, rook én water... misschien was het een hint... Als dit nu eens een tempel was die was... opgegaan in.. WATER! De blauwe planeet, natuurlijk!

Ze had niet gemerkt dat anderen wat zeiden, als ze dat deden. Ineens riep ze:
'We moeten onder water zoeken!'
Mensen keken haar verbaasd aan. 'Onder water? Dan kunnen we tijden zoeken!'
'Nee, we moeten slim zijn...' ze dacht weer even. 'We kunnen... geschiedenis boeken opslaan... Als deze tempel in water is opgegaan... we moeten toch kunnen vinden waar hier tempels gestaan hebben?' Ze keek naar Ulix die tenslotte ook dit in geschiedenisboeken had gevonden.
Ineens kreeg ze een mep op haar schouder van Cic. 'Zo ken ik je, Dem! Laat die hersentjes van jou maar kraken! '
Zo ken ik je, Dem! Laat die hersentjes van jou maar kraken! '

'Nu! Inagio is niet altijd een waterplaneet geweest. De autoriteiten hebben de planeet onder laten lopen om de dienvenbendes op de lager gelegen vlaktes te verdrinken en zo terug vrede te krijgen, schromelijk mislukt natuurlijk. het kan goed zijn dat ergens op die vlaktes een oude tempel van de afgoden te vinden is natuurljik..."
Toen Rjak hoorde dat ze naar Inagio gingen was hij meteen gaan zoeken op internet. Hij was vele sites afgegaan maar niks hielp. Er waren duizenden sites over Inagio maar niks bruikbaars. Toen hij de informatie van Ulix erbij deed kwam er iets meer uit. Iets over een tempel van de opperafgod. Hij zou liggen volgens de overlevering in een gebied in het midden van de grootste aaneengesloten gebied water. Hij zou ook op zo'n 2 kilometer diepte zitten bij een rif. 'Jongens', zei Rjak schuchter. 'Ik weet niet of deze informatie betrouwbaar is, maar dit moeten jullie toch lezen.' Iedereen kwam bij de computer zitten en las de informatie.
'Goedzo Rjak.' zei Cic. Rjak glunderde.

Om legde zijn hand op Rjak's schouders en keek mee naar het scherm. Zijn andere hand tikte razendsnel een paar codes in, waarna de informatie op het MultiDimensionale platform kwam en iedereen mee kon lezen. 'Goed gedaan knul...'

Inagiat
Inagiat was een van de afgoden aanbeden door de afvalligen van het Iltic geloof. Een van de laatste overblijfenden, voordat hij werd verslagen door de goden zelf. Het laatste bolwerk van zijn aanhangers bevond zich op de planeet Inagio, die planeet dankt zijn naam dan ook aan deze afgod. Na zijn val waren vrijwel alle tempels en kerken vernietigd, slechts een, de grootste, die zich bevond in de 'Valei der Ogsen, Valei van de dieven' bleef staan. Inmiddels, dankzij de grote vloed, wordt die tempel alleen nog maar gebruikt door de wezens van het water.

'Rjak, zoek op waar die verzonken valei is, Ulix, zorg voor vervoer naar de haven, dan huur ik een boot en duikuitrustingen.' Zei Cic, die onmiddelijk verbinding opvroeg met de juiste wezens op Inagio. Om intussen, die Nina weer zag klungelen met haar duffer liep op haar en pakte hem rustig uit haar handen. 'Kijk,' zei hij, 'er zit een beveiliging op. Als er gevaar dreigt, dan haal je die beveiliging er zo,' Om verplaatste een knopje,' van af. Als je hem weer terug doet, dan staat hij weer op veilig. Op die manier zullen er geen nodeloze verdoofden vallen. En probeer niet teveel met je handen te trillen... Dat beinvloed je schot.'
Dema comlpimenteerde Rjak met zijn uitmuntende speurwerk en glunderde zelf ook. Haar hersentjes hadden weer het goede verzonnen. Ze liet niet teveel merken dat ze trots op zichzelf was, ze moesten niet denken dat ze egoïstisch was.

'Rjak, zoek op waar die verzonken valei is, Ulix, zorg voor vervoer naar de haven, dan huur ik een boot en duikuitrustingen,' zei Cic.
Dema schrok. 'Cic? Klein probleempje hier.'
'Wat is er?'
'ik ben allergisch voor die pakken.' Het woord was eruit. Ze schaamde zich er een beetje voor.
"He, dat is jammer, Dema. Duiken is echt zo leuk. Ik heb het al veel gedaan. Nou ja, niet op een vreemde planeet dan." Nina werd er vrolijk van. Duiken. We gaan duiken! ... Zal ik het met mijn geheugen moeten doen, want mijn pad werkt onder water natuurlijk niet. Er verscheen een glimlach op haar gezicht en haar ogen glinsterde. Ze was altijd behoorlijk goed geweest in duiken. Ze zou in staat zijn het team te volgen, zonder al te veel moeite.'Euhm, Nina, dit word een net wat ander soort duiken. Tenzij je voor de lol 2 kilometer diep duikt.' merkte Ulix op."O." Nina moest even nadenken. "Ik weet eigenlijk niet hoe diep we zijn gegaan. We zijn wel eens naar een rif gegaan en een gezonken bootje." Ze keek even bedenkelijk. "Maar de techniek is hetzelfde. Nee, maak je geen zorgen.. dat duiken wordt geen probleem." Twee kilometer, dat is eigenlijk best diep. Ik geloof niet dat ik ooit al zo diep ben geweest. Zijn er dan dingen waar ik extra aan moet denken? Ze begon te graven in haar geheugen. Tijdens de duikcursus die ze had gevolgd hadden ze het wel over diepte duiken gehad. Ze hadden het alleen nooit gedaan. Wat je ook dacht van Nina, als ze iets had geleerd, dan was het voor het leven. Duidelijke signalen afspreken, zorgen dat je elkaar blijft zien als het water troebel is. O ja, nooit alleen ergens rondzwemmen, en rustig aan naar boven en zo. Zie je wel! Ik weet het nog.
'De techniek hetzelfde...' Mompelde Om. 'Heeft ze dan niets geleerd over het drukverschil met de oppervlakte?' Om schudde zijn hoofd en met Cic meeluisterde die een gesprek met een verhuurder had: 'Dat is goed... Ja... Drie personen... Hoe groot is de boot?... Aha, oke... Dan zien we u later vanmiddag...'
'Problemen?' Vroeg Om. 'Nouja, problemen... Ze hebben duikapparatuur voor de diepte waarin we duiken, maar slechts genoeg voor drie man of vrouw.' Antwoordde Cic. 'Dat betekend dus dat er slechts drie van ons zijn die de duik kunnen maken. 'Ahja, zijn er onderwaterharpoenen bij?' 'Ja, en voldoende munitie.'
Nina voelde de bui al hangen. Drie pakken, drie keer raden wie er niet bij die drie zit. Haar stralende glimlach van kort daarvoor stierf langzaam weg. Ze had Om wel wat horen mompelen over 'niets geleerd', 'drukverschil'. Het was Nina duidelijk dat Om haar niet al te hoog inschatte. Nina mompelde vervolgens ook een beetje in zichzelf. "Drukverschillen, natuurlijk weet ik dat. Wat denkt ie dat ik heb gedaan op die cursus, in een kikkerbad rondgedobberd met een snorkeltje en een rubber eend?" Ze zuchte diep en ging erbij zitten. Ze pakte haar pad. Op zoek naar tempel, onderwater op 2 km diepte. Slechts drie pakken. Ze legde de pad in haar schoot en staarde een beetje voor zich uit. Ach ja, ik ben ook maar de verslaggeefter. Wat doe ik hier nou eigenlijk? Ze keek naar de camera's. Met al die camera's aan boord ben ik toch gewoon overbodig? Is er ook een camera om mee te nemen als het team van boord gaat?
Ondertussen was Xyrxix aan het werk gegaan om de beste koers uit te zetten van de planeet af. Zodra de opdracht hier was afgerond zouden ze zo snel mogelijk weer uit de zwaartekracht put van de ster komen. Hoe eerder ze het zwaartekracht veld uit waren hoe sneller de warp ingeschakeld kon worden. Elke paar honderd duizend kilometer maakte verschil.
"Hoe zit het met de verhuur van duikuitrustingen op de planeet" vroeg hij. "Hieruit kunnen we opmaken of het andere team ook al achter de aanwijzingen zijn gekomen?"

Rjak sprong meteen op en stoof naar een terminal. Na enige tijd keerde hij teleurgesteld terug. "Het lijkt er op dat nu alle uitrusting voor grote dieptes is verhuurd" meldde hij. "Het enige wat we kunnen hopen is dat het Devine team zich op het ergste voorbereiden maar nog niet de precieze locatie weten" zei Cic grimmig. "Gelukkig hebben wij onze uitrusting al gehuurd. Weer zo'n smerige kunstje van het Divine team, snel alle uitrusting afhuren in de hoop dat wij het nakijken hebben."
Ze schudde haar hoofd en kwam weer terug in de realiteit. Nina keek naar haar pad, haalde even haar hand door haar haar en plukte een pluisje van haar shirt. Daar na keek ze op naar de teamleden. "En wie gaan er te water? Overigens...." ze keek hen vastberaden aan "ik ga wel mee. Dan blijf ik wel op de boot, platform of zoiets wachten. Maar ik ga mee!" Vervolgens zakte de moed haar weer in de schoenen toen ze zag hoe Omitimo haar aankeek. Op wat zachtere toon zei ze erachter. "Dat is mijn taak. Ik ben er om alles te volgen." Ze kreeg een lichte blos op haar wangen. Ze voelde zich opgelaten en tot last. En voor de zoveelste keer dacht ze bij zichzelf. Waar ben ik aan begonnen? Ze zullen me de hele reis lang zien als een lastig obstakel. Ze zuchte en wachte af. Ze tikte wat met haar nagels op de stoel en begon vervolgens weer in haar pad te noteren. Dema en Xyrxix blijven aan boort met de 'verstekeling'. Lynn gaat zich weer bij het team voegen. Duiken gaan... "Nou? Wie gaat er te straks water? Volgens mij verliezen jullie kostbare tijd."
Fragment uit het dagboek van Alynn Serika:

"Zucht, dat heb ik weer he... gebeurt er eindelijk iets leuks, gaat het begin meteen aan mijn neus voorbij. Nou ja, het begin dan. Uitgerekend IK werd achtergelaten bij het begin van de race, omdat een of andere Frits zo nodig ons schip moet saboteren. Ik hoop voor hem dat ik hem niet in mn handen krijg!
(...)
Dus nu zit ik in een vreselijk oncomfortabel wrak waarmee ik achter de rest aanvlieg. De stoelen zijn al zeker drie generaties uit de mode en er is maar één beeldtelefoon. Nooit gedacht dat ik nog es in zoiets terecht zou komen.Ach nou ja, ik zie het maar gewoon als een soort camperen.
Mijn privébestuurder, Ionas, is trouwens erg leuk. Ik gooide al mijn vrouwelijke charmes in de strijd en ik heb hem zo ver gekregen dat hij wat belangrijke informatie over de race heeft verteld. Ik hoop tenminste dat het belangrijk is, want het is niet makkelijk om mijn blunders weer recht te flirten: ik struikelde over mijn veter toen ik hem een hand wilde geven, stootte mijn hoofd toen ik hier instapte en gooide ook nog eens drinken over mijn schoenen.
Hij kon er gelukkig om lachen... hij wel!
Het duurt nog ongeveer 12 pekiminuten voordat we aankomen op de planeet waar de rest nu zit, vertelde Ionas net. Het is de bedoeling dat we naar een kruis gaan zoeken, en Ionas zei dat het iets te maken had met blauw.
Ik ken het Rode Kruis, het Groene Kruis, maar het blauwe..? Ach, misschien weet de rest wat er mee bedoeld wordt. Ik moet eerst maar eens daar zien te komen."
'Daar hebben we het wel over als we er zijn. Het lijkt me handig als we er eerst komen, Nina, voordat we overhaaste besluiten nemen,' antwoordde Om ongeduldig. 'Nu, als alleen Dema en Xyrxix hier blijven en ieder zijn of haar wapens en overlevingspakket heeft, dan kunnen we vertrekken, of niet dan Cic?' Zonder op antwoord te wachten liep Omitimo naar de wapenkast, pakte er nog een faserpistool uit waarna hij zich klaarmaakte om de deuren van de kast te sluiten.
'Ik vind het best Om,' antwoordde Cic zijn wapenmeester, waarna hij zich omdraaide naar het jongste lid van de bemanning. 'Rjak, waar is ons vervoer?' 'Ze wachten op ons bij de uitgang van... ehm... platform 351D.' 'Dat is m...' Probeerde Cic nog, maar hij werd onderbroken door de stem van Xyrxix die door de intercom heen loeide. 'Cic! Cic! Goed nieuws, ik krijg zonet door dat "Alynn Serika veilig en wel is geland op platform 99E op de ruimtehaven van Inagio, haar is het recht verleend weer aan de wedstrijd mee te doen." Cap, je team is weer volledig...'
Een luid gejuich barstte uit in de voorkamer van de Red Dragon, toevallige voorbijgangers hadden misschien gedacht dat het team zojuist de wedstrijd al gewonnen had. Even later stonden allen van de bemanning die mee zou gaan te wachten bij de uitgang van LandingsPlatform 351D, waar hun vervoer enkele momenten later arriveerde. 'Gelukkig hebben we een boodschap naar Lynn gestuurd om te wachten waar ze is en dat we haar zo op kunnen halen,' meldde Dema opgelucht, terwijl ze instapte. 'Gelukkig maar dat ik de wapenkast nog niet gesloten had,' bromde Om binnensmonds, hij had toen nog de gelegenheid een extra faser en SOPNAM te pakken voor Lynn.
'Eerst nog naar LP 99E, alsjeblieft, we moeten nog een bemanningslid ophalen,' zei Cic tegen de piloot van de HMC, de shuttlesoort die het vervoer tussen Inagio en het ruimtehaven verzorgde.
Even later kwamen ze aan, waar een uiterst blije Lynn te wachten stond.
Alynn stond te wachten... en te wachten...
Ionas naast haar meldde dat "je team je waarschijnlijk niet zo heel erg gemist heeft anders waren ze wel sneller gekomen... grapje, Lynn, grapje!"
Maar Alynn vond het niet zo grappig.
Maar eindelijk kwam er een klein stipje in zicht. Lynn moest zich inhouden om niet meteen daarnaar toe te rennen. Het platform waar ze nu op stond was het enige niet-vloeibare aan de oppervlakte om zich heen.
Het stipje werd al snel groter en Lynn kon nu duidelijk herkennen dat het de Red Dragon was.
"Nou meid, ik ga er weer vandoor. Succes met jullie race, ik volg het wel via de media."
Alynn lachte naar hem. "Bedankt voor het vliegen. Je Marioeske of hoe dat wr.. apparaat ook heet ging sneller dan ik verwachtte, haha. Duim maar voor ons oké? Heb je niet toevallig nog wat informatie gekregen over die andere schepen?"
Ionas dacht even na. "Eén schip had vertraging opgelopen, meen ik, omdat één bemanningslid ziek was geworden en ze een vervanger nodig hadden. Ik weet niet welk schip, en ik weet ook niets over de andere schepen. Nou ja, tot ziens!"
Ionas stapte in en Lynn zwaaide hem uit.
Niet veel later landde een HMC, met het grootste deel van de bemanning van de Red Dragon, op het platform waar Lynn stond."Bij Iltic meisje, wat ben ik blij om jou te zien!" Ulix omhelsde allyn en maakte plaats voor om, die haar een hand gaf en een wapen en voorraadpak aanbood. Cic kwam naar voren, kuste haar op het voorhoofd en glimlachte:" jij moet een goede beschermengel hebben meid, zoals jij niet geraakt werd door de motoren toen we opstegen!
Cic was duidelijk blij dat hij Lynn weer zag. "...zoals jij niet geraakt werd door de motoren toen we opstegen! " Nina keek even verbaasd. Had dat gevaar opgeleverd? OOO dat moet ik opschrijven. Snel pakte ze haar pad en maakte een aantekening. Ze keek Lynn even aan en glimlachte. "Hallo, goede vlucht gehad?" Want verder wist ze niets te zeggen en dus keek Lynn alleen maar vrolijk aan.Xyrxix beende ondertussen door The Red Dragon, en checkte rusteloos de besturing, rekende de snelste weg uit het planetaire systeem nog eens na. Hierna ging hij even bij Glitz kijken, die in een hoekje van zijn cel zat. "Moet je wat" zei Glitz met jeugdige bravoure. "Ik wou alleen weten of je wat te eten of te drinken wilde" antwoorde Xyrxix, terwijl zijn gevorkte tong van ergenis naar buiten schoot. Hierop schrok Glitz terug en antwoorde bedeesd dat hij inderdaad wel wat lustte.

Na wat eten en drinken gebracht te hebben nam Xyrxix contact op met Cic. "Nee, we blijven nog wel een tijdje weg." "Dan ga ik even naar de schiethal van de luchthaven, om wat te oefenen, ik hou mijn Comlink open, mocht ik naar het schip komen dan ben ik er binnen enkele ogenblikken." meldde Xyrxix. Hierna nam hij zijn wapen op en ging, na een korte controle bij Glitz, op weg naar de schiethal.
Om duwde Nina ruw opzij om Alynn te omhelzen: 'Goden zij dank dat je nog leeft!' Riep hij uit. 'Je had wel dood kunnen zijn! Welkom terug Alynn...'
Ze viel nog net niet om toen Om zich een weg baande naar Lynn, bijna dwars door Nina heen. Nina keek verbaasd naar Om.Binnen in zijn cel staarde Glitz naar op zijn eten. Die zoon van een bastaard met die slange tong, hoe durft hij mij te laten schrikken. Goed hij heeft mij verdedigt toegen die andere kerel, wat was zijn naam ook al weer.... Wat had die slang ook al weer gezegd... Iets van Om. Wat een rare naam zeg... Om val toch om, hi hi. Glitz gniffelde in zich zelf. Toch moet ik die naam onthouden en dat gezicht. Een beetje mijn dure apperatuur uit mijn rugzag gooien en alles mooi in beslag nemen. Nou ja, alles, hi hi. Glitz prakte met een vork in zijn eten en begon met grote happen aan het droge ruimte voer dat ze hem hadden voor gezet. En dan hebben we dat derde mannetje nog die nog aggresiever is. Daar moet ik zeker voor oppassen. Die dame daarintegen was wel weer aardig. Hoe werd die ook alweer genoemd Dena of Dema? Ja, Dema was het. Ach, verlopig zit ik hier wel goed. Wie weet kan ik ze nog wel overteugen van mijn kunde en het nut dat ze aan mij kunnen hebben. En dan zien ze wel weer verder. Het eten zat in zijn buik en de droge smaak dronk hij weg met het water dat ze hem bij het eten hadden gegeven. Het glas en het bord met bestek schoof hij naar de kant van zijn cel. Waarna hij op zijn zij ging liggen, zijn ogen sluite en binnen de korste keren in slaap was gevallen.
De groep vierd bijna uitbundig feest voor de terugkeer van een van hun leden: Alynn. Ook Dema, die nog op de Red Dragon zat, waar de kleine Glitz was opgeborgen, had de ontmoeting gevolgd door de VSI, de Video Signal Input, die werkte via een camera die een van de expeditieleden mee had. Ook buiten het schip moesten de leden verplicht vergezeld worden door een camera. 'Xyrxix! Xyrxix! Alynn is terug, gezond en wel!' Riep ze dolenthousiast door de comm die haar in verbinding stelde met de Navigator op de schietbaan.
'Goed, nu we allen weer gezond en wel verenigd zijn, stel ik voor om weer verder te gaan met onze expeditie naar het blauwe kruis.' Bedacht Cic. Om gaf Alynn een faser en haar standaard overlevings pakket. 'Hier, alsjeblieft. We zouden niet willen dat je alsnog door iets anders uitgeschakeld zou worden.' Verklaarde hij met een knipoog. Al snel zaten de leden van de Red Dragon die het water op zouden gaan in de Shuttle, bestuurd door een jonge Inagioon.
'Wanneer zijn we er?' Vroeg Nina aan de piloot, terwijl ze haar pad uit een van haar zakken opduikelde en meteen enkele vragen op de jongeling afvuurde. 'En wat vind u tot nu toe van de Universal Parallel Race? Volgt u het ook?' 'Niet zo lang meer, nog maar een korte Rasec,' antwoordde hij verlegen, waarna hij zachtjes met de verslaggeefster begon te praten. Al was het slechts om kort ergens genoemd te worden met misschien een klein verhaaltje erbij.
'Zeg Ulix, weet je zeker dat die kooi van jou veilig is?' Vroeg Om aan de techneut van het gezelschap. Alynn echter onderbrak hem voordat de gevraagde kon antwoorden: 'Kooi? Waarvoor hebben we dan weer een kooi nodig?' In enkele woorden legde Cic de situatie op de Red Dragon uit. 'Maar goed,' besloot hij, 'wat gebeurt is, is gebeurd. Wat we verder met de jongen doen zien we later wel weer. We zijn nu op weg naar een bootverhuurder, van wie wij ook enkele duikersuitrustingen konden huren. Ons eerste raadsel schijnt zich onder water te bevinden, zo vond onze Rjak.' Beeindigde de leider. 'Hij heeft ons zeer goed geholpen met dat eerste raadsel.'
Niet veel later kwamen ze, dat wil zeggen, Cic, de kapitein, Omitimo, de wapenmeester, Uliamox, de techneut, Alynn, de Cargo-supervisor, Rjak, de Planet-Navigator en Nina, de journalist, hoewel volgens Om eerder balast, aan bij de haven alwaar een man al te wachten stond. Toen de reizigers uitgestapt waren zagen ze de vreemd geklede man pas staan, die hen onmiddellijk aansprak: 'Chjullie sjijn vjan dje Rjed Dragjon? Ik bjen Djagur, chjuw kjaptitjein op dje Djoever. Vjolgt ju mij alsjtubjieft...' Waarna hij hen voorging naar een ruim schip aan de pier. 'Zo begint onze eerste opdracht,' mompelde Cic, 'Waar zou Dark Devine zijn?' Areanne staat op het schip te wachten. Ze groet even de kapitein en begint dan wat te vertellen.
"Hallo. Ik ben Areanne en ik ben hier de eerste stuurman. Als er ergens klachten over zijn, moet je bij mij wezen. Ik bestuur hier dus het schip en ik heb geen idee waar ik heen moet. Wij hebben alleen de opdracht gekregen jullie hier op te pikken. Dus als jullie 1 van jullie mij graag zou kunnen vertellen waar we heen moeten. Maar eerst zal ik jullie je hutten laten zien." Ze telt snel even de hoofden. "Oke, 6 hutten voor deze personen hier." Ze zegt het tegen iemand die naast haar staat. Die begeleidt de rest naar beneden. Zelf loopt ze er achter aan. "De linkse zijn voor de vrouwen en die rechts zijn voor de mannen. Jullie mogen zelf verdelen. Als jullie mij gaan zoeken of iets te eten willen. Allemaal op het bovendek." Areanne loopt weg.
'Leuk... Een boot... Konden ze niet gewoon iets anders voor ons regelen?'Toen de ComLink tot leven kwam miste Xyrxix van schrik een schot. Toen hij hoorde dat Alynn terug was opende hij een kanaal naar haar ComLink: "Goede reis gehad Alynn, je bent hier zowat even snel als ons" Xyrxix peinsde hoe dat kon, tenslotte had de Red Dragon een hypermoderne navigatie module, dit was niet mogelijk. Hij sloot de trainingssessie maar af, en ging terug naar het schip. "Zo eerst maar eens een scan van de apparatuur maken om uit te zoeken waarom wij zo traag waren" mompelde Xyrxix bij zichzelf. Nadat de scan afgelopen was ontdekte Xyrxix enkele vreemde waarden, die inderdaad bij de navigatiemodule leken te zitten.

Hij sloeg de gegevens op en zond deze naar de infopad van Ulix, hij was tenslotte de techneut hier. Als de problemen zouden zijn opgelost leek het Xyrxix waarschijnlijker dat de Red Dragon een stuk sneller zou zijn.
Dema keek verstoord op toen Xyrxix alles ging scannen.
'Xyrx, doe nou es rustig. Zij zijn nu aan het werk, dus kunnen wij even ontspannen. Pak ook ene boek ofzo. Dat jochie hoeven we maar af en toe t econtroleren, en dat schip staat hier ook nog wel even. Ontspan!'
Om het voor te doen strekte ze haar benen, legde ze op het lage tafeltje bij haar voeten en verdiepte ze zich weer in haar boek."Komop Ulix... Dit is het begin van een nieuw avontuur..." antwoordde Om, waarna elk van hen hun hut in ging. Even later stonden ze allen op het bovendek, klaar voor vertrek. "Goed, kaptein, waar zijn die harpoenen en duikersuitrustingen van je?" zei Om voor zijn beurt. "Dan kunnen we wat mij betreft gaan," vervolgde hij nadat hem de juiste plek gewezen was.

Een uur later kwamen ze op de plaats die Cic had aangegeven op de navigatiemodule in de stuurhut van het schip. "Zo... Tijd om te duiken... En geen Dark Divine te zien," mompelde hij. "Wie gaan er het water in?" Areanne loopt uit haar hut."Moeten jullie nog iets hebben?" Nina keek even rond in de hut die haar werd aangewezen. Nou, erg luxe is het niet. Dan is mijn plekje op de Red Dragon toch prettiger. Ze liep naar de spiegel, frutste wat aan haar haar en probeerde een paar kleurtjes lippestift en nagellak uit. Mmm, deze past het best bij mijn kleding. Ze stopte haar lip- en nagelpen weer in haar tas en ging naar boven. Omderweg kwam ze Areanne tegen. "Moeten jullie nog iets hebben?" Nina bekeek Areanne even van top en teen en ze glimlachte. "Nee hoor. Ik niet."

Na een tijdje varen waren ze blijkbaar aangekomen op de juiste plaats. Nina pakte haar pad. Nu zou ze er eindelijk achterkomen wie er gingen duiken. Ze zat helemaal klaar om de namen te noteren. De duikers zijn.... Ze keek Cic aan, want ze ging ervan uit dat hij de beslissing wel zou nemen. Ze keek over de rand van de boot. en mompelde in zichzelf "Mmm, erg helder is het niet. Ik hoop dat er goede lampen bij de uitrusting zitten, anders zien ze geen steek daar beneden."
"Ja hoor.Er zitten lampen bij. Kijk maar naar links en je ziet ze liggen. We waren erop voorbereid. Maar jullie moeten snel zijn. Er is een grote onweer voorspeld." Ulix lag op zijn bed, hij ontspande zijn geest...

...maar hij was nog maar een paar seconden bezig opf zijn info-pad stoorde hem. Ulix pakte hem op en las de waarden dei Xyrix hem gestuurd had. Er is weer eens geklooid met de dragon, naja, ik kan Xyrix nu niet helpen... Niemand scheen opgetogen met het schip en de blijkbaar minder goede staat van de duikersuitrusting, maar het zou ermee moeten gedaan worden vond Cic.

Ze hadden nu al zoveel tegenslag gehad, dat Cic gewoon weg wist dat er iets mis was toen Ulix uit zijn kajuit kwam gestormd met zijn comlink in zijn handen.

"Moet je eens zien wat die kleine worm ons heeft aangesmeerd!" Hij duwde het apparaat in deh anden van de kapitein en deze verbleekte. "Verdomme! zo halen we de Dark Divine's nooit in, en zij zijn blijkbaar al van deze planeet af, want ik heb nog geen spoor van hen gezien."

Alsof de goden hem hadden gehoord, begon opeens het water naast het schip te borrelen, en een enorme duikboot kwam vanonder het oppervlak uit. Op de zijkant zat een enorme patrijspoort, en guess what: De leden van de Dark Divine hadden een houten kruis op een tafel liggen in de onderzeeër. Alynn zat in haar hut. Ze keek rond en zag wat voor puinhoop het was. Hoe kán dat nou? Ik ben hier pas net vijf minuutjes ze zette een tafeltje recht propte wat kleren in een koffer en veegde een vlek op de deur af met haar mouw. Sissend van ergenis trok Xyrxix zijn hoofd terug uit het navigatiepaneel van The Red Dragon. Na een paar uur sleutelen had hij eindelijk gevonden wat de vertraging had veroorzaakt. Het leek niets op de spullen die de knul in het ruim bij zich had. "Hmmm blijkbaar hebben we ook bezoek gehad van het team Dark Divine" zei Xyrxix hardop.

Hij meldde Ulix dat hij het probleem had opgespoord en had gemaakt. "Hoe staat het met de voortgang van de zoektocht?" vroeg Xyrxix aan Cic. Deze verbrak zonder iets te zeggen de verbinding. "Wat een humeur weer zeg" mompelde hij "Het zal wel niet zo heel goed gaan geloof ik" Hierna begaf Xyrxix zich weer naar de navigatiekamer. Nu lag de snelste koers uit het systeem langs een heel andere route.

"Nou verlopig lijkt dit goed te werken" mompelde hij terwijl hij de gezamelijke ruimte binnen kwam. "He wat" schrok Dema op uit haar boek, "Ohhh niks, alleen het navigatie probleempje is verholpen" " Kun je nu eindelijk eens rustig gaan zitten dan?" antwoordde Dema. Xyrxix plofte in een stoel en begon de sterrekaarten in zijn Pad te organiseren. Met een zachte kreun werd Glitz wakker.
“Auw” riep hij. “Dat slaapje heeft mijn vermoeidheid weggenomen maar heeft mij daarvoor in de plek kramp in mijn leden gegeven en honger in mijn maag.”
Glitz stond op en strekte zich voorzichtig uit. Hij had namelijk geen zin om naast de kramp ook nog eens lichamelijke beschadigingen op te lopen. De force field stond namelijk nog steeds zachtjes om hem heen te zoemen. Na om zich heen te hebben gekeken zag Glitz vlak boven een deur een zacht rood lampje branden. Na zorgvuldig bestuderen zag Glitz dat het ging om een lampje van een camera.
Hopelijk is het een veiligheidscamera van het schip en niet een van de race organisatie. Dacht Glitz en omdat hij niet, zoals in vroegere tijden gewoon was en tegenwoordig nog wel eens voorkwam, beschikte over een ijzeren tralies en een stalen beker, begon hij maar met zijn armen te zwaaien en riep:
“Joehoe, is daar iemand? Ik wil wel eens uit dit geweldige stulpje dat jullie voor mij hebben neergezet. Jullie hebben natuurlijk jullie best gedaan maar één ding bevalt mij niet en dat is dat ik niet vrij kan bewegen. Ik kan jullie van nut zijn hoor en ik zal echt niet meer van die rare dingen doen. Oké?” En zo ging Glitz nog wel een tijdje door. Wachtend op iemand die eindelijk zou reageren. Hij hoopte maar dat het niet één van die nare mannen of slangen was waar hij kennis mee had gemaakt. "Bij Ty!" vloekte Om luid. "Nu dit! Wat moeten we nu doen? Er achteraan zwemmen? Naar de duikplaats gaan heeft geen zin meer, ZIJ daar hebben dat kruis al..." Een diepe rimpel verscheen op het voorhoofd van Om. Waar is mijn kijker.... Misschien zie ik nog wat.... Ohja... Even rommelde hij in zijn zakken, waarna hij een kleine bril tevoorschijn haalde. "Misschien helpt dit," mompelde hij, waarna hij de bril opzette en erdoorheen keek. "Wacht! Wacht! Ik zie wat! Het Kruis... het kruis heeft een ADC, een Analoog-Digitaal-Component..."
"Om! Praat gewoon Nederlands wil je!" riep een van de andere luid uit.
"Een apparaatje waarmee analoge tekst, zoals op dat kruis, veranderd wordt in Digitale tekst, zoals we ook hebben in de Red Dragon! Wacht... Ik kan iets lezen...

'Daar waar een gelukstal van toen,
om het rood heen gaan.
Daar waar het geloof is geboren,
zal de heilige heerser eeuwig staan.'

Wat betekent dat dan weer?"
Glitz was blij dat het de vriendelijke dame was en niet die enge slangman. “Hé, langzaam?” antwoordde hij op de vraag van de dame, waarvan Glitz zich nog vaag herinnerde dat deze Dema heette.
“Ja, je hoorde me goed. Langzaam. Het tegenovergestelde van snel weet je wel.” Sprak Dema.
Glitz ogen werden groot. “Ben ik dan zolang alleen op het schip geweest, dat Slipstream niet meer de hoogste haalbare snelheid is?”
“Nee, dat bedoelde ik niet. Ik bedoelde die andere sabotage.”
“Ik weet niets van een andere sabotage” Glitz keek met zeer onschuldige ogen naar Dema op.
Xyrxix liep de kombuis uit met wat te eten en te drinken. Hij besloot om te gaan kijken wat Dema aan het doen was. Toen hij het ruim binnen kwam hoorde hij net Dema vragen "Nee, dat bedoelde ik niet. Ik bedoelde die andere sabotage.” “Ik weet niets van een andere sabotage” Glitz keek met zeer onschuldige ogen naar Dema op. Toen kreeg hij Xyrxix in het oog en schoot naar achteren toe. Xyrxix probeerde vriendelijk te lachen naar de gevangene en tegen Dema: "Ik heb wat te eten mee" "Ha lekker" antwoordde Dema met een veelbetekenende blik op de deur.

Xyrxix begreep de hint en verliet het laadruim. Och via de intercom kon hij ook alles volgen, en blijkbaar was zijn aanwezigheid niet bevordelijk voor het verhoor van Glitz
"O.. is er maar een kruis dan. Dat vind ik wel vreemd, want als een team een aanwijzing niet vind... Kan dat team niet verder. Tsss." Andere team heeft het kruis gevonden...RD team een be.....
"Wacht...ik kan iets lezen." Nina schrok zo van Om's uitroep dat ze bijna haar pad uit haar handen liet vallen. Snel schreef ze op wat Om las op het kruis dat in de duikboot lag.

'Daar waar een gelukstal van toen,
om het rood heen gaan.
Daar waar het geloof is geboren,
zal de heilige heerser eeuwig staan.

Nina bekeek de tekst en begon in zichzelf te praten. "Nou ja, daar kan een gewoon mens toch geen touw aan vast knopen. Daar waar geloof is geboren... een oorspong... zal de heilige heerser... jaja.. Een monument? Een Tempel? Een Altaar? Op de oorsprong van het ... iets? Tjonge. Ik ben blij dat ik dat niet hoef uit te vinden zeg."
Dema keek naar Glitz die in een hoekje was gekropen.
'Waarom ben je zo bang voor hem?'
Voordat hij antwoord kon geven, klonk Xyrxis door de intercom.
'Dema, kom snel hier, nieuws!'
Ze rende meteen het kamertje uit en zwaaide half een verontschuldiging naar de jongen.
'Wat is er?'
'We hebben contact met de rest. Je moet een raadsel oplossen!'
De comlink kraakte.
'Daar waar een gelukstal van toen,
om het rood heen gaan.
Daar waar het geloof is geboren,
zal de heilige heerser eeuwig staan. '

De comlink kraakte weer.
Hierna bleef het enige tijd stil terwijl Dem haar hersens liet kraken.
'Zou dat rood bloed zijn? ... Waar is het geloof geboren... ... De hielige heerser zou best een standbeeld ofzo kunnen zijn. Misschien is dat gelukstal een groep mensen die het geloof hier ging verkondigen... ik verzin maar wat... Is er meer bekend over dit geloof?'
'Negatief, Dema. Er is helemaal niets bekend behalve wat je gehoord hebt...' meldde Om door de comm. "Zou het misschien gaan over een aantal manen dat om een planeet gaan? Een rode planeet... Mars? Die heeft daar niet genoeg manen voor... Misschien bedoelen ze een bloedige planeet, eentje waar een grote oorlog is uitgevochten ofzo... Zeg Xyr, zou je effe in de database kunnen kijken welke planeten achttien manen hebben en waar een grote slag is gevochten? Of waar zinloos bloed is verspild? Maar waar slaan die laatste twee regels dan weer op?'
Ulix had ruimtebenen, geen zee benen. Gelukkig was zijn maag nooit een probleem geweest.

'Er klopt iets niet...'
Dema kreeg plots een ingeving en riep luid: 'Wacht eens... Een planeet met achttien manen? Dat kunnen er maar drie zijn, Ortya, Kuia en Julelelelele. Alleen Ortya en Julelelelele worden de rode planeet genoemd, omdat die beide meer dan betrokken waren in de Grote Oorlog van Peria. Op beide planeten is toen onnodig veel bloed vergoten, waarbij meer dan de helft van de bevolking van beide planeten is omgekomen...
Op Ortya is het Orteens ontstaan, een geloof dat vandaag de dag een van de bekendste geloven is. Op Julelelelele is het Bulu-geloof ontstaan, al denken de meeste wezens dat Bulu nergens vandaan komt. Maar... Waar zou er dan een standbeeld ofzo gebouwd kunnen worden? En van wie? Welke eeuwige heerser?'
De groep die zich nog op de boot bevond dacht na, terwijl ze inmiddels al weer terug aan het keren naar de kade, waar een HMC hen al opwachtte. 'Xyrxix, Dema, kunnen jullie alvast op het net zoeken naar aanwijzingen? Een van beide planeten zou het moeten zijn, denk ik,' antwoordde Cic door de Comm. 'We komen eraan, verwacht ons binnen een uur weer op de Red Dragon.'
Ulix schudde de gedachte van zich af. Het zal wel niets zijn. Hij richte zich weer op de rest van de groep en het raadsel.
Areanne staat op het schip. Ze kijkt naar de kade en zet de mensen af. "Het was fijn om met jullie te varen. Misschien kom ik jullie ooit nog tegen. Veel plezier met de race." Ze loopt de plank op en vaart weg.
"Cic" meldde Xyrxix, "ik heb eens gezocht maar er zijn ook zonnestelsels met 18 planeten, ik heb dit uitgebreid met de opdracht om te zoeken naar specifiek een rode dwerg. Dan zijn er nog maar 5 mogelijke stelsels in deze sterrencluster, nu wordt het helemaal mooi: Kuia is de 7de planeet rond een rode dwerg, beschikt over 18 manen. Verder gaat er een legende dat de bevolking van Kuia is uitgeroeid in een godsdienstig conflict met Ortya, het zou om het afbeelden van een godheid gaan. Ik begrijp dat jullie er aan komen?" "Dat is correct" antwoordde Cic. "Ga de motoren maar vast warm draaien Xyrxix. Dan overleggen wij met Dema wat we met deze informatie nu weer aan moeten."

'Hmm,' peinsde Dema. 'Ik denk dat we idd een soort altaar of standbeeld van een God moeten hebben... Zullen we naar die planeet gaan? Dat is het enige wat we nu ongeveer zeker weten, onderweg zal ik nog wel eens diep nadenken, en anders kunnen we daar altijd nog rondkijken of we iets zien wat goed is...'Glitz had niets door van al de opschudding die buiten de ruimte, waar zijn cel was geplaatst, plaats vond. Hij nam rustig de tijd om het gegeven eten te controleren. Je wist maar nooit bij zo'n slang. Hij dacht wel dat het goed was en begon dus gretig te eten. Toen hij klaar was kieperde hij de kom richting de forcefield. Bij de aanraking klonk er een zachte knal en vloog de kom de cel weer in waar het, na een tijdje te hebben rond gedraaid, tot stilstand kwam. Zo, daar hoef ik niets mee te proberen.

Doordat er niemand kwam kijken na het afronden van het eten en de knal die de forcefield had gemaakt, kreeg hij de indruk dat niemand op hem lette. Misschien controleren ze me alleen maar door die camera. Glitz keerde zijn rug naar de camera en begon millimeter na millimeter de vloer te onderzoeken naar oneffenheden. Zoekend naar een mogelijkheid om uit de cel te komen. Weer in de Red Dragon zat de bemanning rond de tafel in de werkkamer, waar meer dan genoeg plaatsen waren voor iedereen. 'Okay, wat doen we nu?' vroeg Om aan de rest. 'Waarheen, waarom, wanneer... En wat doen we met die... insluiper?' "De koers naar Kuia is ingepland, de motoren zijn warm dus we kunnen zo vertrekken" meldde Xyrxix. "Uit de insluiper hebben we, of eigenlijk Dema, niet veel los kunnen krijgen" ging hij verder. "Ja dat komt denk ik omdat Xyrxix de stuipen op zijn lijf jaagt" lachte Dema "Hebben we nog iets van de tegenstanders in de race gehoord?"

"Ik weet niet of ze het raadsel al hebben opgelost, met Dark Devine weet je maar nooit" zei Cic, "Ik wil nog een complete scan op afluister apparatuur hebben. Ik wil niet dat ze op zo'n manier aan de informatie komen die wij hebben" ging hij verder terwijl hij Ulix aankeek. Alynn zat op een bank een beetje triest voor zich uit te staren.
De eerste spanning van de race was er nu wel vanaf en ze durfde niet zoveel te opperen. Als zij iets deed ging het toch altijd meteen fout, en ze snapte ook niet veel van wat er nu gebeurde.
Ik zou eigenlijk iets moeten onderzoeken waar alleen ik iets vanaf weet... en dat dan ook zéker weet...
Alynn zonk diep weg in gedachten over waar ze nou echt veel van wist, daarom merkte ze neit dat het rode alarmsignaal tegenover haar knipperde... Nina's gedachten waren een beetje afgedwaald. Mmm, misschien kan ik beter een vlecht in doen, veel handiger. De groep zat een beetje te brainstormen over het raadsel en wat er verder allemaal moest gebeuren. Ze had nog in haar pad genoteerd dat het team een beetje angstig was voor sabotage en afluisterpraktijken en dat ze vermoedelijk het raadsel hadden opgelost.
Ze keek een beetje rond en zuchte diep. Het kon wel eens een lange reis worden als verslaggeefster. Zo gewenst was ze nou ook weer niet. Ze kwam langs Alynn gewandeld. Alynn zat een beetje voor zich uit te staren. "Hallo ..Alynn was het toch?" Haar oog viel op een lampje. "Wat wil dat lampje zeggen? Is dat een signaal dat iemand met ons wil praten of zo? Dan zou ik het toch niet rood hebben gemaakt. Staat zo 'gevaarlijk'." Alynn keek op. "Huh? Waar heb je het over?"
"Dat lampje daar, waarvoor is het?" vroeg Nina nog een keer
"Ohh, dat is... waahh!! Uhm, iedereen naar de controlekamer, nee wacht, alleen degene die daar moeten zijn, en de rest uhm... hellup!! Er gaat eits mis! Doe nou es wat!" "Wat dan?!! Wat dan!!?? Ik weet hier toch geen bal van??!!! Moet ik op een knopje drukken of zo!?"
Volgens mij kan ik beter gewoon even op zij gaan. Nina ging voor haar eigen veiligheid maar op de bank zitten. Zo. Zit ik niemand in de weg. Ze pakte haar pad en begon te typen."Paniek in het team, rood lampje van ??? Mmm, moet ik straks toch even navragen."Alynn was intussen gekalmeerd doordat ze met haar hoofd tegen een deur was aangelopen, en iedereen was in actie gekomen om te kijken wat er aan de hand was.
Nina haalde een ijszak voor Alynn's hoofd, waar een behoorlijke bult op kwam. Omdat ze ook een beetje duizelig was, ging Lynn maar bij Nina op de bank zitten. Elke vijf minuten riep ze naar de anderen of ze nou al wat wisten en wat ze gingen doen. Wrijvend met zijn rechterhand over de ondergrond van de cel, vond Glitz een naad tussen twee van de platen. Hij had de naad nauwelijks gevoeld. Dit omdat de beplating door de bouwer wel heel dicht op elkaar waren geplaatst. Een mooi stukje bouwkunst. Glitz kon dat wel waarderen. Echt vakmanschap. Glitz trok zijn linkermouw omhoog, drukte vlak onder zijn pols op zijn arm en de klep naar zijn electronica arm ging open. Hij friemelde even en trok er toen een smal stuk staal uit. Hiermee moet het gaan lukken. Hij stak het stal tussen de twee platen en wrikte tot dat één van de platen onhoog boog. Glitz kon er net onder kijken en zag de electrische bedrading die de kooi van zijn cel staande hield. Hij bekeek de draden nauwkeurig en zag ook hier het vakmanschap in terug. Toen vond hij de zwakke plek en trok één van de bedradingen los. De force-field zakte gestaag in elkaar. Zo daar ben ik ook weer uit. Vlug friemelde Glitz het stuk metaal weer in zijn linkerarm en sloot de hem weer af. Hij controleerde of er sporen te zien was van zijn prothese. Na goedkeuring trok hij zijn mouw weer naar beneden, stond op en liep de cel uit. Goh, nog steeds niemand die mijn ontsnapping komt verhinderen. Wat zouden ze voor drukte hebben? Glitz nieuwsgierigheid won het van zijn gevoelens om zich uit de voeten te maken en dus liep hij richting de deur, om te proberen te zien te krijgen wat de anderen op het schip deden.
Dema probeerde te helpen maar ze liep vooral in de weg. Ze kreeg het door en besloot maar bij de gevangene te kijken om te zien of ze wat los kon krijgen. Ze kwam in de gang van de 'cel' en zag tot haar schrik dat het forcefield weg was. Angstig speurde ze om zich heen en ze zag de jongen in de schaduwen staan, klaar om te onstnappen.
Dema sprong naar voren om hem te vangen maar hij sprong te snel opzij. Hij vluchtte naar een shuttle. Dema rende achter hem aan en kwam in de shuttle vlak voor hij de deur dicht deed... Glitz ging achter het controlepaneel zitten van de shuttle. Achter zich hoorde hij voetstappen en keek om. Hij zag dat het de dame was die hem achterna zat. Trage rot deuren. "Eh mevrouw, ik weet dat het raar klinkt, maar het was niet mijn bedoeling te ontsnappen hoor."
"Nee, dat zal wel niet he. Vertel dan maar waarom jij uit de cel bent en hard weg liep."
"Nou, datte zit zo..." Glitz wist niet hoe hij dit goed moest verwoorden. "Ik wilde helpen maar kreeg de kans niet. Dus heb ik een beetje met het force-field zitten spelen en ben ik er dus uitgekomen." Glitz keek zo zielig als hij kon. "Toen kwam u in eens aanlopen en wist ik mij geen raad en heb ik het op een lopen gezet. De shuttle was het eerste wat ik zag wat een goede plek leek." Glitz kreeg het voor me kaar om nog zieliger te kijken dan een puppie die onterecht klappen heeft gekregen. Daarnaast had ik met de apparatuur mooi kunnen achterhalen wat er aan de hand is. Dema voelde zich week worden. Ze dwong zichzelf om geen medelijden te krijgen. Ze geloofde het niet!
'Wat doe je dan in deze shuttle?? En hoe ben je uit je cel gekomen??'
Glitz leek van ellende dood te gaan. 'Ik deed het niet expres!'
'Ohw.. maar... Wat doe je hier? Hoe wist je de weg naar de shuttles?' "Nou mevrouw, die wist ik niet. Het is puur toeval. Ik liep van u weg en toen belande ik hier." riep Glitz vlug.
"Maar waarom deed je die deur dan dicht?"
"Nou kijk, ik was een beetje bang dat u mij wat zou aandoen, dus wilde ik wat meer beveiliging om mij heen. Beveiliging die ik zelf in de hand had. Ik wou echt niet weg of zo, ik wilde..." ".....nergens heen" onderbrak de raspende stem van Xyrxix de jongen. Hij was opzoek gegaan waarom de shuttle meldingen gaf, het leek er op dat de jongen van plan was geweest om er vandoor te gaan. De jongen kroop naar achter, weg van Xyrxix. Blijkbaar was zijn aanwezigheid bij verhoren niet effectief, hier leek het juist een uitkomst. Om het nog een beetje erger te maken knipoogde hij naar Dema, zodat ze wist dat hij het niet meende "Als je graag naar buiten wil zal ik je wel even naar de luchtsluis brengen" stelde Xyrxix voor "helaas hebben we de shuttle zelf nodig dus die krijg je niet mee" vervolgde hij terwijl zijn tong naar buiten flitste. "We zullen voordat we in hyperspace springen de zaak wel even afhandelen."

Gelukkig herkende Dema het grimas van Xyrxix als knipoog, zodat ze al enigzins voorbereid was op een harde opmerking van Xyrxix. "Of wil je nu eens uitleggen aan ons wat je precies doet op de Red Dragon, en voor wie je werkt" pakte Dema de draad weer over, tegen de zeer angstige jongen. Ze was blij dat ze Xyrxix kende, want door zijn, meestal, uitdrukkingsloze gezicht was hij door vreemden moeilijk te peilen of hij nu serieus was of niet. Dema hoopte dat de jongen nu wat meer zou loslaten over zijn doel en opdrachtgevers. "Ik vind dat Cic ook nog even met hem moet praten voordat je hem de luchtsluis in gooit" speelde ze het spelletje van Xyrxix mee, die bevestigend knikte.
"Nou eh... kijk... het zit zo. Ik heb de opdracht gekregen om de race wat spannender te maken. Wat voor jullie betekende dat jullie het wat moeilijker kregen, of drukker het is maar net hoe je het bekijkt." Glitz grinnikte inwendig.
"Wie is je opdrachtgever."
"Ik wil het best vertellen maar dat kan ik niet. Het zit namelijk zo dat ik de opdracht anoniem heb gekregen. Van iemand die de race opzich te saai vond worden de afgelopen jaren." Glitz keek Dema en Xiyrxix aan en zag dat het verhaal hen niet had overtuigd. "Ik zou jullie wel de opdracht kunnen laten zien hoor maar dan moet ik wel bij mijn spulletjes."Dema keek Xyrxix vragend aan. 'Geloof je hem?' Ze had zelf haar twijfels. Ze keek naar Glitz, die haar half hoopvol aankeek, half bezorgd.
'Volgens mij zuigt hij het uit zijn duim en wil hij gewoon ontsnappen,' zei Xyrxix zachtjes.
'Ik weet het niet.. Dan kan hij wel goed toneelspelen.' Ze besefte hoe naief ze klonk, maar ze meende het wel. Misschien was ze wel vreselijk naief.
"Nee, nee, ik wil echt niet ontsnappen. Waar zou ik touwens heen moeten?"
"Nou naar familie of vrienden bijvoorbeeld." Riep Dema
"Heb ik niet. Daarnaast heb ik mijn opdracht niet helemaal uitgevoerd dus zal ik wel problemen krijgen."
"Ik geloof er niks van." raspte Xyrxix.
"Ik had ook niets anders verwacht, Riep Glitz aanvallend. "Jij en je soort hebben je mening over iemand als ik altijd al klaar liggen zonder dat je ze kent."
"Het zelfde kan van jouw gezegt worden jongen."
Glitz keek beschamend naar zijn voeten die heen en weer wiebelde over de vloer onder de draaistoel. En sprak zachtjes in zichzelf "Ik ben je jongen niet."Dema probeerde de twee iets kalmer te krijgen.
'Xyr, rustig, laat nou even. Ik laat je zometeen los, maar wacht nu even.'
Daarna richtte ze zich tot GLitz. 'Glitz, waarom kom je niet mee naar het schip en dan zien we daar wat we doen, wat vind je daarvan?'
Glitz keek haar aan. 'Je zet me weer vast.'
'Misschien. Die cel is in elk geval niet veilig genoeg meer...' ze hield haar mond toen ze besefte dat hij dat helemaal niet hoefde te weten. 'Dat bekijken we daar.'
'Ik ga niet.'
'Jawel!' stoof Xyrxix weer op. 'Je wilt niet weten wat we anders zouden doen! We kunnen je zo de ruimte in gooien, hoor!'
Dema legde een hand op zijn arm om hem tot kalmte te manen. Knorrig hield hij zich in.
'Glitz,je hoort het. Het lijkt mij het beste als we teruggaan, voor je het weet zweef je ergens rond. Wil je de deuren dan opendoen?'"Goh, men vertrouwd me niet, maar ik mag wel de deuren open doen." Glitz duwde zich van de draaistoel en kwam met een zachte dreun op de vloer terecht. Liep tussen de twee volwassenen door en drukte op de knop om de deuren open te laten gaan. "Kijk, zo doe je dat."
Dema en Xyrxix volgde hem vlug, ze wilden niet dat de jongen rare dingen ging doen. In tegenstelling tot wat ze hadden verwacht drentelde Glitz rustig, met zijn handen in zijn broekzak, over de kleine loopbrug de hangar in. Dema en Xyrxix gingen elk aan een van zijn zijde lopen. Glitz keek rustig van de één naar de andere. "En wat nu?" Dema dacht even na. 'Ik weet wel iets, volg me.'
Ze stapte de gang in en liep naar een kamertje achteraan het schip. Glitz volgde haar braaf en Xyrxix liep wantrouwend achter hem. 'Blijf even staan,' commandeerde ze hen. Ze ging het kamertje in en kwam er even later uit met een flink stuk touw. Ze knoopte dit om de handen va nGlitz. Hierna dook ze weer het kamertje in en ruimde hem een beetje leeg. Ze controleerde mogelijke uitgangen, vond niets en vroeg toen of ze even met Xyr kon praten. Glitz werd het kamertje in geduwd en zij praatten voor de deur.
'Wat doe je, Dema?'
'Dit kamertje is opslagruimte voor aanwijzingen of voor verstekelingen, een extra kamer voro de zekerheid. Speciaal op mijn verzoek. Het grenst aan drie kanten aan het heelal, dit is de enige ingang. Hij kan nooit ontsnappen als we iemand op wacht zetten! Voor de zekerheid zou je nog een camera of iets dergelijks erin kunnen plaatsen, eventueel een krachtveld, maar het zal niet echt nodig zijn, hoop ik.'
'En als hij door de bodem kruipt?'
'De bodem? Euhm.. wat zit hieronder? Ik geloof dat we daar afval dumpen... Maar dat weet ik niet zeker, dat zou ik aan Cic moeten vragen...'
'Weet je wat, Dem, ik sta wel even op wacht als jij kijkt hoe het met de anderen is, wat dat alarm was. Vraag gelijk wat we moeten doen en of het veilig is om hem zodner forcefield achter te laten...'
Ze knikte en draaide zich om waarna ze naar de anderen rende. Glitz voelde zich verraden. Hij had nog zo gehoopt dat de dame genaamd Dema hem een klein beetje begon te vertrouwen. Van het beest Xyrxix kon hij niks anders verwachten, maar waarom nou net Dema. Het touw zat strak om zijn polsen en begon al langzaam aan te knellen. En dan ook nog in een kamer worden geduwd. Glitz keek rustig om zich heen om te zien waar hij was. Er stonden enkele kratten en er lagen een paar gevulde jutten zakken. Langzaam begon hij door de ruimte heen te lopen en zag dat er drie ronde koepels in zaten. Eén aan elke wand, behalve de wand met de deur. Zowel de vloer als de zoldering was versterkt. Een ontsnapping uit deze ruimte, met ook nog eens zijn armen vastgebonden, leek hem onmogelijk. Hij moest dus wat anders proberen. Onder het verzamelen van moed, liep hij richting de deur, tikte met zijn elleboog er tegenaan en riep: "Waarom doen jullie dit? Ik zal echt braaf zijn. Dit is gewoon onmenselijk. IK WIL NIET MEER OPGESLOTEN WORDEN." Met wilde bewegingen begon hij tegen de deur te rammen. Tranen begonnen over zijn wangen te biggelen.
"Xyrxix, kom naar de controlekamer alsjeblieft. Aan iedereen: Beman je post of ga in de voorkamer zitten, we vertrekken, door Hyperspace naar de volgende planeet in de race," klonk Cic's stem door de intercom. "Ulix, plant even snel een camera in die kamer en voor de deur." Xyrxix kon het niet over zijn hart verkrijgen om de jongen gebonden in de kamer te laten zitten. Hij deed de deur weer open en Glitz struikelde de gang op. Hij had net weer een aanloop genomen om tegen de deur te beuken. "Zo waar gaan we nu weer heen? " vroeg Xyrxix met zijn vriendelijkste stem. De jongen keek hem slechts woedend aan. "Als je je gedraagt zal ik het touw los maken voor je weer terug moet in de kamer ok" Glitz gaf slechts een kort knikje. Voordat hij de deur weer af sloot diepte Xyrxix ook nog een chocolade reep op uit zijn zak. "Hier heb je iets om de tijd tussen nu en de volgende maaltijd te vullen." Vervolgens ging hij richting de controle kamer van de Red Dragon.

Glitz ving de reep met beide handen op. De buiten kant voelde warm aan. Dat kon ook niet anders, het kwam uit één van de zakken van Xyrxix. Hij peuterde de wikkel van de reep en begon er zachtjes op te sabbelen. Langzaam zocht hij naar een goede plek om zich schrap te zetten voor de sprong in hyperspace, waarover hij had gehoord via de intercom. Dus ze zetten me ook weer onder toezicht van een camera. Langzaam begon de moed van Glitz te dalen. De kans dat ze me gaan vertrouwen is wel klein. Ik zal dus wel de rest van de reis opgesloten zitten. Glitz kromp in elkaar en begon zachtjes in zich zelf te snikken. Het verleden kwam weer in zijn hoofd omhoog.
Ulix was even in de tweede wereld geweest en had zich niet echt met de realiteit bezig gehouden, hij was simpelweg achter de rest aangelopen. Nu hij Cic's stem hoorde kwam hij weer terug bij die realiteit. 'Ow, ja, oke...' mompelde hij voor zich uit.
Hij liep naar het ruim toe en trok twee kisten uit een rek, samen met een kist van een raar uitziend metaal. De kist zag er vaak gebruikt uit en de groene glans was er al tijden uit verdwenen. Hij liep naar de voorkamer en begon aan zijn werk.
Dema was net bij de rest gekomen toen iedereen bij elkaar geroepen werd. Ze plofte snel in haar stoel en snoerde zich vast. Bezorgd keek ze even naar Nina, maar die bleek goed opgelet te hebben en was net klaar met zichzelf vast maken. Even schoten Dema's gedachten naar Glitz maar ze dacht dat Xyrxix daar wel voor zou zorgen. Toen hij even later binnenkwam keek ze hem vragend aan maar hij ontweek haar blik en maakte zich klaar voro hyperspace. Even later kwam de sprong en werd ze hard in haar stoeltje geduwd.
Toen het weer veilig was om te gaan staan en lopen, ging ze bij Glitz kijken. Ze zag dat hij helemaal niets had gehad om zich mee te beschermen voor de sprong.
'Is alles goed?' vroeg ze. Ineens besefte ze dat ze was vergeten de rest in te lichten.
'Ja hoor, ik leef nog! Maar niet dankzij dat reptiel!' antwoordde hij. Ineengedoken lag Glitz tussen een paar kratten. Eén van de jutten zakken, die boven op een stapel kratten had gelegen, was boven op hem gevallen. Glitz duwde de jutte zak weg en begon met zijn linker hand over zijn knie te wrijven en tegelijker tijd gleed zijn rechter hand over zijn hoofd. "Auw" schreeuwde hij. Toen hij een zeer gevoelige plek ontdekte aan de zijkand van zijn hoofd.
"Weet je zeker dat het goed gaat?" Vroeg Dema die tegelijker naar Glitz liep. "Ja, ja. Alles is prima in orde." Langzaam krabelde Glits zich weer op de benen en zette een voorzichtige stap. Zijn linker knie begaf het, hij wankelde en kon nog net op tijd houvast vinden aan één van de grotere kratten. Dema greep hem onder de armen vast. "Volgens mij is het verstandiger dat je even gaat zitten..."
Dema zette hem op een kistje waar hij opgelucht op neerplofte. Ze begon hem te vertrouwen... Maar was dat wel terecht?
'Je zei dat je ons wilde helpen... en dat je hier alleen was om ons een sorot vertraging op te laten lopen, als uitdaging... Kun je dat wat preciezer uitleggen en heb je er bezwaar tegen als ik het opneem?'
Ze pakte een vierkante recorder uit haar zak.
'Ga je gang...'
Ze zette hem aan en een rood lampje sprong aan. Glitz begon zijn uitleg van zijn aanwezigheid en acties.
"Nou kijk... het zit zo... en nou moet je niet meteen gaan schrikken... dat doen andere mensen namelijk meestal wel... ik zit bij een groep..."
"Een groep?"
"Ehm, ja. Een specifieke groep...?"
"Vertel nou maar gewoon welke groep dat is."
"Belooft u dat u niet zult schrikken en niet tekeer zult gaat?"
"Ja, ja. Kom nou maar op met die naam."
"De Bleu Wolfs."
"WAT..." Dema sprong en stukje van Glitz weg en begon wild met haar armen te zwaaien. "Nee... neeee... zeg dat het niet waar is."
"Eh, u zou niet gaan schrikken en niet tekeer gaan weet u nog." Glitz probeerde Dema rustig te krijgen.
"Ja, maar de Bleu Wolfs?" Dema kwam weer wat tot rust.
"Kan ik er wat aan doen? Ze waren de enige die mij onder hun hoede namen en mij groot hebben gebracht." Dema wist niet hoe ze hier op moest reageren en gebaarde naar Glitz dat deze verder kon spreken. "Ik weet zelf ook wel dat het niet de beste groep is om tussen te zitten, maar ik heb wel veel van ze geleerd en ze zorgde er wel voor dat er voedsel en onderdak was. Als je vijf bent pak je alles aan om te overleven."
"Maar waarom saboteerde je de boel hier dan?"
"De Bleu Wolfs doen niets voor niks. Ik doe al een aantal jaren kleine klusjes voor de groep om zo de kosten terug te betalen. De opdracht die zij hadden verkregen, de opdracht om de race wat interresanter te maken, leek wel voor mij en mijn Kornuiten te zijn bedacht..."
"Wat zitten er nog meer op dit schip?" Dema keek verschrikt om zich heen. Alsof de genoemde kornuiten hier in de kamer zouden staan. "Nee, die zitten op de andere schepen. Wees maar niet bang. Denken jullie echt dat jullie de enige zijn die moeilijkheden hadden? Ha, let wat meer op de concurrentie. Misschien dat het niet geheel zichtbaar is, maar ga er maar vanuit dat ze problemen hebben."
"Van wie kwam die opdracht?"
Uit Glitz zijn keel was een zachte zucht hoorbaar. "Dat heb ik al uitgelegd. Dat weet ik niet. ik ben maar een kleine spil in het geheel. Van de grote jongens kreeg ik alleen een infopod met daarop de opdracht en aanvullende gegevens."
"Goed, maar hoe denk je ons te kunnen helpen."
Glitz krabde even op zijn hoofd en raakte per ongelijk de zere plek aan. Zijn lichaam gaf een schok. De reactie om het uitteschreeuwen slikte hij in en riep in plaats daarvan: "Dat is een goede vraag. Een vraag waar ik al een tijd lang over na denk. Het hoofd doel van mijn missie was de race spannender te maken. Waaschijnlijk voor één of andere gokker vermoed ik. In de info die ik kreeg, werd zachtjes ingespeeld op sabotage en dergelijke. Het werd niet expliciet genoemd. Er is dus ruimte om ermee te spelen. Het enige dat belangrijk is, is het volbrengen van de hoofdmissie. Het spannender maken van de race."
"Waar doel je nu eigenlijk precies op?"
"De race moet spannend worden toch?"
"Voor jouw misschien, niet voor ons."
"Goed. De race moet spannender worden zodat ik mijn missie kan halen en dus mijn werk volbracht heb en terug kan gaan naar waar ik thuis hoor."
"Wat je een thuis noemt." Dema kon niet bevatten waarom iemand bij de Bleu Wolfs wilde zijn.
"Snap je nu waar ik heen wil?" Glitz begon bang te worden dat hij het Dema niet duidelijk kon maken en dat frustreerde hem.
"Nee. Hoe kun je ons helpen en ook je missie volbrengen?"
"Simpel." In het gezicht van Glitz verscheen een brede grijns. "Ik kan jullie helpen het schip sneller te maken. Het moeilijker te maken voor jullie concurrentie."
Dema dacht na. Ze probeerde van zich af te zetten dat hij bij de Bleu Wolfs was, maar het ging moeilijk. De vooroordelen over die groep waren er van jongs af aan goed ingestampt...
'Sneller? Hmm.. dat zou wel handig zijn,' peinsde ze. 'Maar is dat niet oneerlijk? Kunnen ze ons dan diskwalificeren?'
Glitz wilde net antwoord geven toen een schok door het schip ging. Hij viel weer tegen de muur, weer op zijn hoofd en hij kon een schreeuw van pijn ditmaal niet onderdrukken. Dema viel ook om, maar ze ving zich goed op. Ze krabbelde over eind en inspecteerde Glitz wond.
'Het zal goed genezen, ik kan hem wel even verdoven en ontsmetten enzo.'
Ze wilde net een EHBO-kistje halen toen er weer een schok door het schip ging en ze weer omvielen.
'Wat is er aan de hand?!' riep ze woest. 'Blijf hier Glitz, ik denk niet dat ze je nu willen zien..'
Ze deed de deur achter zich dicht en rende snel naar de anderen voordat een nieuwe schok haar om zou gooien.
De anderen waren druk in de weer en renden half in paniek heen en weer. Nina zat stilletjes in haar stoeltje om zo min mogelijk in de weg te lopen, maar Dema zag haar wel af en toe wat opschrijven.
'Wat is er gebeurt?' vroeg ze hard.
'we worden aangevallen,' antwoordde Xyrxix.
'Wat?! Door wie?'
'Door de tegenpartij.'
Hij liep van haar weg en drukte op wat knopjes terwijl hij ingespannen naar een scherm staarde.
'Ze richten weer!!' riep Cic angstig. 'Met veel kracht! Ze willen ons dood hebben!'
Xyrxix stoof door de schuddende cocpit naar de navigatie hoek. Met een plof belandde hij in zijn stoel en ramde de navigatiehelm op zijn hoofd. Meteen verdween de cocpit en was hij de Red Dragon, steeds opnieuw stond hij versteld van de kracht van de module. Hij liet het schip zwenken, zodat het volgende salvo miste. Door middel van de nog werkende sensoren aan de buitenkant kon hij grofweg de richting bepalen waar het schot vandaan kwam. "Als iemand de kannonnen wil bemannen kunnen we die schoften een lesje leren" liet Xyrxix door de luidsprekers schallen. Zonder op antwoord te wachten liet hij het schip weer zwenken en zette koers naar een astroide gordel, waar de schoten vandaan kwamen. "Het comfort van de rest zou maar even moeten wachten, jammer voor die paar blauwe plekken" dacht Xyrxix, "Beter iets voelen dan als een koud lijk door de ruimte drijven"
Glitz vloog van de ene kant van de ruimte naar de andere. Plots nam het schip een dus danige wending dat Glitz richting de deur vloog. Hij knalde met een smak met zijn rug tegen de deur en zag een krat met een razende vaart op zich af komen. Hij kon nog net op tijd bukken voordat de krat tegen de deur aan vloog en deze uit zijn slot liet springen. De deur zwaaide open. "Wat is hier in gadiosnaam aan de hand." vloekte Glitz de naam van de god der onderwereld aanroepend. De ruimte leek hem geen veilige plaats om te blijven en in strijd met wat hem gezegt was stoof hij de ruimte uit. Hij kende de plattegrond van het schip redelijk uit zijn hoofd en liep richting de controlekamer. Hij dacht dat hij zich beter bij de andere kon melden dan zich te gaan verstoppen. Verstoppen zou alleen maar aangeven dat hij slechte bedoelingen had.

...

Glitz liep door de hoofdgang van het schip. Hij voelde dat het schip heen en weer wenkte. Wat is hier gaande? Vroeg hij zich af. Een dreun deed het schip schokken. Enkele deuren verder schoot een wolk van stof en puin de gang in. Nieuwsgierig als hij was, rende hij richting de plek des onheils. Daar aangekomen keek hij naar de verwoesting die was veroorzaakt. Enkele voorraad planken waren door de dreun naar beneden gekomen. De voorraad die erop had gestaan lag nu, voor het grootste deel verspreid over de vloer van de ruimte. De rest was naar buiten verdreven. Glitz wou net weg lopen toen hij zacht gefluit hoorde. De nieuwsgierigheid kreeg weer greep op hem, dus klauterde hij over het puin de ruimte in. Het gefluit volgend kwam hij bij een grote plaat met een zware kist er nog op. Na beter te hebben gekeken merkte hij dat er iemand onder lag. Hij kroop richting de persoon en zag dat deze onder het bloed zat. Het was de ademhaling van de persoon die Glitz aandacht had gevraagt. De borst van de persoon ging met horten en stoten op en neer en de lucht die uit de mond ontsnapte bracht de lucht aan het fluiten. Glitz keek of hij wat kon doen en greep uiteindelijk de plaat vast en probeerde deze omhoog te krijgen. Deze was echter veel te zwaar voor hem, maar wat nog erger was, was dat het verplaatsen van de plaat de persoon in kwestie blijkbaar ernstig pijn deed. De adem begon te schokken en plots werd het stil. Een arm die net buiten de plaat lag viel stil. Glitz wilde niet geloven dat de persoon de laatste adem had uit geademd en dus klauterde hij richting het gezicht. Daar zag hij dat de persoon een dame was. Vlug probeerde hij een hartslag te vinden. Het lukte hem echter niet. Het komt vast door al dat bloed. Snel legde hij zijn wang vlak bij de mond van de dame. Hij voelde dat de dame niet meer in of uit ademde. Er was niets meer aan te doen. Glitz klauterde weer over het puin richting de gang. Daar aangekomen rende hij richting controle kamer.
Dema raakte in paniek. Angst vertroebelde haar denken en ze begon door het schip te rennen. Ze botste tegen Glitz op die ook rende. Ze viel op de grond. Ze wreef over haar pijnlijke achterwerk en keek tegen wie ze op was gebotst. Tegenover haar zat Glitz op de grond. Het voordeel van de harde val was dat haar paniek weg was.
'Wat deed jij nou?!' vroeg ze boos aan hem. 'En waarom ben je niet in je kamer?'
'Er is..' hij keek angstig. 'er is iemand dood in de laadruimte!!!'
Dema schrok. 'Wie?!'
Ze greep hem bij de schouders en kneep behoorlijk hard, al had ze dat niet door. 'Wie is dood? Zeg het me!'
'I kweet het niet!' riep Glitz angstig. 'het was een vrouw!'
Dema dacht aan iedereen die ze net gezien had. Wie miste er? Wacht... Waar was Alynn? Met een angstig vermoeden zei ze: 'Breng me erheen...'
Glitz bracht haar naar haar toe. Meteen herkende ze Alynn. Tranen welden op in haar ogen. 'Bedankt voor het... dat je het me hebt laten weten...'
Ze drukte zich tegen hem aan en snikte hardverscheurend. Glitz klopte haar een beetje onbeholpen op haar rug.
"Cic, Ulix, kan er IEMAND achter de kanonnen gaan zitten??" riep Xyrxix, een salvo raketten ontwijkend. "En weet iemand al wie het zijn? Ik weet waar ze ongeveer zitten maar ik heb verder nog weinig van ze gezien." Achter Xyrxix schoven een aantal koffiebekers van de tafel. Nog voordat ze de grond raakten schokte het schip, en kraakte het in al zijn voegen. Toen de mokken de grond raakten stuiterden ze weer omhoog. Ook Xyrxix kreeg een raar gevoel in zijn hoofd. "Cic, de zwaartekracht is uitgevallen." meldde hij door de intercom. Nina zat nog in haar stoel, zich uit de weg houdend en deed haar best om verslag te doen van de gebeurtenissen. Ze zag wat bleekjes. Dat 'warpen' vond ze echt nog steeds niet 'waauuuwww' het was al wel iets minder erg dan de eerste keer nu ze wist wat er zou gaan komen, maar leuk vinden?
Het werd wel steeds moeilijker om geen partij te kiezen. We worden aangevallen! Da's toch niet normaal?! Iedereen rende in het rond en Nina kon niets doen. Ze voelde zich gefrustreerd en hulpeloos. Heb ik daar al die jaren voor gestudeerd? Er moet toch wel iets zijn dat ik kan doen?
Ze werd heen en weer geschud. Auw. Dat zouden lelijke blauwe plekken worden. Er klonk een enorme knal. "IEEEE!" Nina schrok zich een hoedje. We gaan dood! We gaan dood! Ze deed haar uiterste best om niet in paniek te raken en bleef maar als een idioot in haar pad tikken. Gewoon, om iets te doen, haar gedachten af te leiden. "Als er iets is wat ik kan doen?" mompelde ze heel zachtjes voor zich uit. Ze verwachte niet dat iemand haar zou horen, het was meer voor haar eigengemoedsrust.

Er volgde weer een woeste beweging. "Auw! Shit. Mijn nagel gebroken!"Dema zweefde ineens door de lucht. Glitz zweefde naast haar en een paar druppeltjes traan zwommen door de lucht.
'Wat..?' Het voelde raar om te praten als je tond maar wat rondzweefde...
Glitz keek een beetje angstig en hij zag wat wit. 'Zwaartekracht?'
Ze knikte. 'Hij is vast uitgevallen...'Ze merkte dat Glitz erg wit werd. 'Je gaat toch niet overgeven? Je hebt toch wel oefening gehad in ruimtereizen?'
Hij knikte.
'Daar zit toch bij dat je je in een zwaartekrachtloze ruimte kunt redden?'
Hij knikte weer.
'Kun je dat?'
'Ik... *slik* ik het dit niet gehad...'
Dema staarde hem aan. 'Ok... Euhm... Probeer niet aan eten of drinken te denken, probeer sowieso niet aan je lichaam te denken. Focus je op wat je witl doen. Probeer te zwemmen om vooruit te komen en je af te zetten tegen de kanten. Oh ja, ga niet te veel ronddraaien ofzo, het is moeilijk te stoppen en je wordt er alleen maar misselijk van.
Ik denk dat ik naar de rest ga, volg je me?'
Ze zwom de gang op richting de controlekamer. Glitz zwom verwoed achter haar aan.Nina zag haar spullen de lucht in zweven. "Wat?!" Zelf zat ze nog vast in haar stoel. Om haar heen begon van alles te zweven. Snel deed ze haar best om de inhoud van haar tas bij elkaar te grijpen. Haar nagelpen, zakdoekjes, nagelvijltje, losse munten, speldjes, pleisters, pasfoto's en wat al niet meer, dreven van haar weg voor ze ze te pakken kon krijgen. Als ik mezelf losmaak, dan zweef ik ook als een verloren ding door de ruimte. Ze keek naar de anderen. Na de initiele schok leken ze zich zwemmend voort te bewegen. Maar dat kan ik ook.

Ze haakte haar voet achter de stoel en maakte haar riem los. Binnen een minuut gleed ze al zwemmend door de ruimte om haar spullen bij elkaar te 'vangen'. Het bewegen in de zwaartekrachtloze ruimte ging haar verbazend goed af. Het leek of ze jaren niets anders had gedaan. Tijdens een pauze tussen de raketsalvo's liet Xyrxix een zoekprogramma lopen in de navigatie module. Als het militair spul was zou er ook wel eens een koppeling kunnen zijn met de wapensystemen.

Plotseling ving een van de sensors op de romp een glimp op van het aanvallende schip, ook dit gooide Xyrxix een zoekroutine in, misschien dat er nog wat nuttige data over de aanvallers naar boven zou komen. Opeens flitste er een melding op dat de gevraagde informatie van de navigatiemodule gevonden was. Het systeem stelde zelf als optie voor om een koppeling met de wapensystemen aan te gaan. Xyrxix bevestigde dit, nu had hij niet alleen de besturing in handen maar ook de kanonnen en de raketten van de Red Dragon stonden tot zijn beschikking. Vlug opende hij het vuur op een glimp van het aanvallende schip, dat vervolgens weg dook achter een astroide.
Vlak voor de controle kamer herinnerde Glitz zich dat hij in de infopod, gekregen van de Bleu Wolfs, het bouw schema van de Red Dragon had gezien. Hij kon zich vaag herinneren dat de zwaartekracht module vlak bij de controle kamer zat. Snel probeerde hij zich te herinneren waar dit dan ook al weer had gezeten. Hij raakte gedesorienteerd door dat gezweef en wilde dat dat zo snel mogelijk afgelopen zo zijn. Hij probeerde dichter bij de wand te zweven, zodat hij beter kon zien wat er op de verschillende wandplaten stond beschreven. "Ah, daar heb je hem." Glitz sloeg met zijn armen en benen om zich heen om zo bij de beplating te komen. Daar aangekomen wipte hij de plaat weg en begon de module te inspecteren. "Ah, ik zie het al." Achter in de modulen was het een rotzooitje. Wat er ook gebeurde buiten het schip, het had ook effect op de binnen kant. Vlug ging Glitz aan het werk. Hij moest en zou die zwaartekracht weer aan krijgen.Plotseling kletterden de koffiebekers op de grond. De bellen koffie die inmiddels door de hele controle ruimte zweefden pletsten neer op de control stations, en ongelukkigerwijs, kwam er ook een neer op de navigatie helm van Xyrxix. Toen de koffie in zijn nek droop begon deze weer stevig te vloeken. Vervolgens opende hij de intercom "Ulix knap werk om die zwaartekracht weer zo snel online te brengen." Ondertussen vroeg hij zich nog steeds af wie nou de aanvallers waren, het was neit waarschijnlijk dat een van de tegenstanders van de wedstrijd zo gek was om de aanval op een concurrent te openen, zeker niet zo vroeg in de race. Als ze betrapt werden zouden ze gediskwalificeerd worden.

Opeens schoof de deur naar de brug open en Glitz kwam binnen wandelen "Voor als je geinteresseerd bent: Ik ben degene die de zwaartekracht online heeft gebracht, niet Ulix" vervolgens ving Xyrxix nog zachtjes het woord "slangenkop" op. Glitz was zeker in de veronderstelling dat zijn gehoor even goed zou zijn als de menselijke oren. Voorlopig zou Xyrxix het maar laten zitten, hij kon toch geen goed doen bij de jongen.
WHAM.. Nina kletterde op de vloer toen ze net haar pasfoto's uit de lucht wilde plukken. "AUW!" Ze mopperde even een beetje in zichzelf. "Tjonge jonge, is dit normaal in zo'n race? Anders weet ik niet of ik nog wel mee wil verder. DIT zie je niet tijdens de uitzendingen." Ze krabbelde overeind en wreef over haar pijnlijke armen en benen. "Sss, dat doet zeer." Ze raapte de laatste spulletjes op en stopte die in haar tas voor ze weer ging zitten. Het schip ging nog steeds aardig heen en weer. Een blik in haar spiegeltje toonde een aardige schaafplek op haar kin. "Jeetje... ik zie er niet uit! Zo'n grote rode plek in mijn gezicht! Dat kan echt niet hoor!" Nina ging geheel op in de ontsiering van haar gezicht en vergat daarbij alle problemen die er verder aan boord waren.
Glitz keek de controle kamer rond. Zijn ogen vielen even weer op Xyrxix. Er kon niet eens een fatsoenlijk bedankje van af. Nee, die eer ging weer naar een ander. Die slangenkop, bah. Glitz sloeg zijn armen over elkaar en begon wat in zichzelf te sikkeneuren.
Dema kletterde op de grond toen de zwaartekracht weer aanging. Ze landde pijnlijk op haar rug en kwam met moeite overeind.
Ze stond nog niet zo lang toe neen schok weer door het schip ging. Keihard knalde ze tegen de muur en haar hoofd stuiterde tegen de wand. Er klonk een misselijkmakend geluid en ze zakte op de grond. Een veeg bloed zat op de muur en er liep een straaltje langs haar nek op de vloer...
"Woops" Er ging een schok door het schip heen en Nina kon zich met een paar stappen nog net in evenwicht houden. "Jeetje.. Ik hoop toch dat dit niet door de vliegkunsten van dit team komt anders wordt het wel een erg ruige tocht verder." Ze raapte snel de spulletjes weer op die uti haar tas waren gevallen door de schok en keek vervolgens rond. "He?!" In haar ooghoek zag ze iemand tegen de muur aan hangen, in een niet al te handige houding. "Zeg... uuu...Dema? Gaat het? Je ziet zo..." Ze liep naar Dema toe. "IEEEEEEEEEE!!! HELP! DEMA! BLOED!" Plof! Nina gilde en viel flauw.
Xyrxix draaide zich om en zag Glitz of Fritz of zoiets in een hoekje zitten mokken. Hij besloot het over een andere boeg te gooien, daar de hele bemanning van de Red Dragon blijkbaar met andere zaken bezig was. "He knul" riep hij "zou je ons misschien kunnen helpen? Blijkbaar is iedereen druk bezig en ik kan wel wat handen hier gebruiken" Door de jongen te laten zien dat hij hem wel vertrouwde hoopte Xyrxix dat hij wel wat bij zou trekken.

"Hmm, sluit je me niet eerst weer op? Oh nee, natuurlijk niet. Je hebt me nodig." Riep Glitz sarcastisch naar Xyrxix. "Maar goed, vertel maar waar ik je mee kan helpen." Glitz stapte op Xyrxix af. Misschien dat ze me meer gaan vertrouwens als ze zien wat ik allemaal in huis heb, en waarmee ik ze allemaal kan helpen."wat? ..." Nina krabbelde omhoog en voelde aan haar hoofd. Tss, flauwvallen. Ach, ach. Wat was er ook al weer aan de hand?.... O ja Dema.. DEMA! Met een schok was Nina direct weer helemaal bij haar positieven. Dema. Er was iets ergs met Dema. Ze keek rond. Dema lag nog steeds even bewegingsloos. Op handen en voeten kroop Nina naar Dema. "Wat moet ik nou? Ik weet niet eens waar hier de ziekeboeg zit. He verdorie, had ik nou maar iets meer opgelet waar alles zat." Ze keek rond. "CIC? .... XYRXIX? .... OM? .... uu.... RAKS? Nee.. ... FITZ? of zoiets. HELP!! DEMA HEEFT HULP NODIG" Wanhopig riep Nina alle namen die ze kon verzinnen. Ze voelde naar Dema's pols. Haar armen waren kil. "Shit, ik kan niks vinden! Waar moest je dat nou ook al weer voelen. Denk Nina, denk!" Ze stond op en begon op allerlei knoppen van de interkom te duwen. "HALLO, HOORT IEMAND ME?!?!! DEMA HEEFT HULP NODIG, NU! HELP DAN TOCH. IK... IK... WEET HET NIET. ZE LIJKT WEL DOOD! CIC? XYRXIX? OM, DINGES, GLITZ, IEMAND?!??"
Voordat Glitz bij Xyrxix aan kwam schoot er een hard geluid uit de intercom.

"<Krchch> IEMAND ME?!?!! <Krchch> HULP NODIG, <Krchch> DAN TOCH. <Krchch>WEET HET NIET. ZE <Krchch> DOOD! CIC? <Krchch>, GLITZ, IEMAND?!??"

Glitz keek snel naar de intercom. "Hm, volgens mij heeft er iemand mij harder nodig dan jij dus laat ik die eerst even helpen." Snel sprinte Glitz weg uit de controle kamer. Waar was de ziekenboeg nou ook alweer. Glitz dacht na en al snel nam zijn instinkt het over. Links, rechts, rechts, derde deur links. Hij duwde de deur open. Pakte de eerste de beste medikid en rende snel richting de ruimte waar het intercom bericht vandaan was gekomen.
Nina zat in een halve paniek op Dema's hand te kloppen. Ze snapte ook wel dat dat geen effect zou hebben, maar ze had geen idee wat dan wel te doen. Niet verplaatsen! Want je weet nooit wat je dan allemaal nog losmaakt. Dat was wat ze wel had onthouden van dat beetje EHBO dat ze had gehad. "Ik ben verslaggeefster! Hoe kom ik hier nou toch in terecht? Dit is geen race.. dit is een oorlog! Rustig Nina.. Wat te doen wat te doen??? Ademhalen Nina. Rustig. De wond. Er zit bloed op de muur dus er moet een wond zijn. Waar!?" Voorzichtig probeerde Nina uit te vinden waar het bloed vandaan kwam toen er een figuur om de hoek kwam met een medikid onder zijn arm. Wie is dat?! O, dat moet die verstekeling, sabouteur zijn... Fitz, Frits, Glitz! "Glitz.... Ik, zij, nou, en.... " Nina barste bijna in tranen uit. Ze wist het echt niet meer. "Glitz doe iets! Ze is gewond. Is ze dood? Nee toch he?!" Ze keek de jongen aan. Nina! Waar ben je mee bezig. Dit is een jongen. Een JONGEN die komt helpen..en jij... jij gedraagt je als een hysterische geit! Ze haalde diep adem. "We moeten haar helpen." Vechtend tegen haar paniek en haar tranen. "Wat moet ik doen?! Zeg me alsjeblief dat je weet wat we moeten doen!"
"Wie is er gewond?" riep Xyrxix door de omroep installatie, maar algauw was zijn aandacht al weer afgeleid. Hij kreeg eindelijk een goed schot op het aanvallende schip. Trouwens, als er echt iemand gewond zou zijn hadden de helpers vast geen tijd om te antwoorden.

Met een commando naar de wapenmodule schoot Xyrxix een salvo raketten af, het aanvallende schip werd echter niet geraakt. Een van de raketten ontplofte zo dicht bij het ruimteschip dat dit tegen een astroide werd aangeslingerd. "Yessss, hebbes" riep Xyrxix opgewonden door de intercom. Met een paar schoten vernielde hij de motoren van het schip, "en nu weer op weg" riep hij, het vreemde schip aan zijn lot overlatend, dit had al meer dan genoeg tijd gekost.
Aangezien Nina niet wist wat te doen, stond ze op en zocht nu iets gekalmeerd naar het juiste knopje op de intercom. "Uuu. Hallo? Verstaat je mij?" Even pauzeerde ze. "Het is Dema... Ze ligt hier en... en... ze lijkt wel dood. Ze bloed en... Glitz is hier ook. Maar Dema... Nou ja. Dema dus."Snel controleerde Xyrxix de omgeving op andere schepen. Het scherm was leeg, op de astroide band na, maar daar zaten ook geen schepen tussen volgens de computers. Hij plande een koers uit en spurtte vervolgens de Red Dragon in.

"We moeten haar naar de ziekenboeg brengen denk ik" stelde Xyrxix zenuwachtig voor. "Weet iemand hoe de apparatuur werkt daar? Glitz jij misschien? Helaas weet ik daar helemaal niks van af." "Wacht maar even, ik ga wel kijken" riep hij vervolgens, en speerde weer weg, naar de ziekenboeg. Even later kwam Xyrxix weer terug met een brancard, "Met deze kunnen we haar vervoeren en in de autodoc leggen" stelde hij voor.
Dema knipperde met haar ogen. Ze had een gigantische hoofdpijn. Voorzichtig probeerde ze haar blik te focussen op iets in de buurt. Het licht voelde te fel aan. Ze kreunde van de hoofdpijn.
'Je leeft nog!' riep iemand hard in haar oor. Ze kromp een beetje ineen voor het harde geluid dat door haar hoofd galmde.
'Wat... is er gebeurd?' stamelde ze.
'Ze zei wat! Zeg nog wat, blijf wakker.'
De stem dreunde weer door haar hoofd. 'Wat is er gebeurd?' herhaalde ze, dit maal iets krachtiger.
"Je leeft nog!" riep Nina
Glitz keek over zijn schouders naar het gezicht van Dema. Deze lag op de brancard waarop zij door Glitz en Xyrxix naar de autodoc werdt gedragen. Aan het gezicht van Dema kon Glitz zien dat deze niet blij was met de stem. Hij keek snel weer vooruit om te zien waar hij liep. Xyrxix had de zware kant van de brancard voor zijn rekening genomen en Nina zat in een dus danige emotie dat ze maar hadden besloten dat Glitz het voeteneind moest tillen.
"Wat... is er gebeurd?" stamelde Dema
"Ze zei wat! Zeg nog wat, blijf wakker." riep Nina. Glitz had het vermoeden dat Dema weer een gezicht trok van pijn.
'Wat is er gebeurd?' vroeg Dema zachtjes.
Voordat ook maar iemand goed en wel kon antwoorden riep Glitz met een zo zacht mogelijke stem voor het gehoor. "Dat vertellen we je straks allemaal wel. Eerst gaan we zorgen dat je weer wat beter word. Die verwondingen doen je alleen maar pijn en daar helpt praten en luisteren niets bij."
Zo snel als ze konden probeerden ze bij de autodoc te komen.
"Nina, doe jij die deur even open."
Dema was blij met de zachtere stem. Ze begon het vermoeden te krijgen dat die stem, ze vermoedde dat die aan Glitz toebehoorde, heel zacht sprak. Voor haar klonk het normaal...
Uitgeput liet ze zich zakken op iets wat schommelde. Waarschijnlijk werd ze vervoerd. Ze had eigenlijk geen idee waar ze was.
"Nina, doe jij die deur even open." Het viel Nina op dat Glitz zo zachtjes sprak. Automtisch ging ze daardoor zelf ook zachter praten. "Ok" snel deed ze de deur open en terwijl de anderen erdoor naar binnen gingen zei ze zachtjes. "Het gaat toch wel goedkomen met Dema he?" Door alle toestanden was ze compleet vergeten dat ze verslaggeefster was en dat ze dit soort zaken hoorde op te schrijven.
People, guess who's back... Omitimo!

In de Autodoc kwamen ze voor nog meer verassingen te staan. Daar, in de hoek, tegen enkele kastjes aangeleund, zat, of eigenlijk hing, Om, wiens hoofd met bloed besmeurd zat, in een plas van datzelfde gele spul. Nina, die de man het eerste zag, deinsde verschrikt gillend achteruit: "Whaaaaa! Wie, was dat?!"

Om deed zijn ogen open en zag daar de nog steeds gillende Nina staan. "Nina, lieverd," fluisterde hij met een hese stem, waar walging vanaf droop. "Zou je alsjeblieft je kop willen houden, sommige mensen hier hebben namelijk een beetje... eh... pijn..." Hij zag er bleek uit, zijn hand rustte op een grote snee in zijn hoofd. Wankelend probeerde hij op te staan, waarin hij echter jammerlijk faalde. "Als je toch niets beters hebt te doen dan gillen, zou je dan die gele doos links van je, waar Gevaar op staat ja, even hier willen brengen?" Even leek de man bijna van zijn stokje te gaan, maar hij herstelde zich en zei: "En doe alsjeblieft niet alsof je nog nooit Dayrons bloed gezien hebt..."
Nina werd zo mogelijk nog bleker dan ze al was. Ze hield direct haar mond en met trillende handen pakte ze de gele doos waar Omitimo om had gevraagd en liep naar hem toe. Zachtjes zei ze. "Sorry hoor, maar op de academie kom ik niet echt dagelijks allerlei gewonden tegen. En nee, ik heb inderdaad nooit Dayrons bloed gezien, tenminste niet in deze hoeveelheden. Al die gewonden! Dema, jij. Gaat dat altijd zo bij deze wedstrijd? Of is er iets apparts aan de hand? En waar zijn de anderen in vredesnaam." Ze deed haar best om bij haar positieve te blijven. Een keer flauwvallen was eigenlijk wel genoeg. Ze hield haar mond en haalde diep adem. "Zeg maar wat ik moet doen."
"Ik zie dat de gewonden in goede handen zijn" riep Xyrxix. "Ik ga weer terug naar de brug, kijken of we al op onze bestemming zijn." Met een paar snelle stappen was hij de gang al weer op geschoten, hij was dan wel een koudbloedig wezen, al dat bloed was net iets te veel voor hem. Terug op de brug zag hij het stelsel waarnaar ze op weg waren. Met een paar drukken op het bedieningspaneel zwaaide de Red Dragon richting de 12de maan van de 12de planeet van de rode dwerg. "Nu maar hopen dat we de eerste zijn hier" dacht Xyrxix.

Enkele saaie uren later landde de Red Dragon in een dorre verlaten krater. Aangezien dit een onbekende planeet was liet Xyrxix de computers de omgeving analyseren, of er water was, een adembare atmosfeer en of er iets van leven rond liep op de maan. Ondertussen begaf Xyrxix zich weer naar de ziekenboeg.
Vanuit de schaduw in het bos keek een paar oplichtende amberkleurige ogen naar de lucht. Een lichtpuntje werd langzamerhand groter.
'Zouden ze nou werkelijk op deze wereld afkomen?' vroeg Dante zichzelf af. Getrained als hij was, dook hij verder weg in de schaduw en zette zijn afdekbril op, deze bril had hem veel geld gekost maar had zijn nut al talloze keren bewezen. De bril was namelijk speciaal ontwikkeld voor hem, zodat de kenmerkende oplichtende ogen hem niet kunnen verraden wanneer hij ongezien wilde blijven.
'Ja ze komen inderdaad hier naar toe!!Wat zou iemand in godsnaam te zoeken hebben op deze godsverloren planeet. Nou ja, dat maakt me eigenlijk ook allemaal niet uit. Als ik dit goed aanpak en een goed verhaal verzin kan dit een uitweg voor mij betekenen!!' dacht Dante
Hij had nu een voorsprong van 3 dagen op kunnen bouwen en hij hoopte dat het schip binnen 3 dagen weer zou vertrekken. Anders zou hij een heleboel kunnen uitleggen, dingen die beter niet besproken konden worden.
Hij zag het schip landen in een krater op een afstand van zo'n 2 kilometer van de boszoom waar hij zich verborgen hield.
Hij sloeg zijn isolerende, bruine mantel dichter om zich heen, hopend dat zijn lichaamswarmte niet te zien zou zijn met warmtesensoren. Tijd en daarmee ook een goed verhaal, dat was hetgeen wat hij nodig had..

"Oh ik zie dat jullie Om ook al hebben geholpen" merkte Xyrxix op, terwijl hij zenuwachtig rond keek of er nog ergens bloed te zien was. "We zijn inmiddels geland, en de computers zijn de lucht aan het analyseren, verder wordt er gescanned op leven, voor zover ik heb kunnen zien is deze maan onbewoond, en van de andere teams van de race heb ik ook nog geen spoor gezien" Hij keek even naar Om, die nu met een witte tulband van verband om zijn hoofd zat en vroeg hoe het met Dema ging.
Dema knikte op de vraag van Xyr. 'Het gaat wel, mijn hoofd doet nog pijn, maar ik red het wel. Ik doe het gewoon nog even rustig aan.'
Ze drukte een compres wat harder op haar achterhoofd en glimlachte waterig toen een pijnscheut door haar heen schoot. 'Wat gaan we doen op die planeet? We zijn met zo weinig en Om en ik gewond dus... wat doen we?'
Nina dacht even na. Eigenlijk hoorde ze zich erbuiten te houden, maar na alles wat er allemaal gebeurde begon dat haar steeds meer tegen te staan. Zachtjes zei ze "Ik wil wel helpen, maar ik weet niet zo goed wat ik kan toevoegen." Ze keek naar haar schoenen. Shit een vlek! "Ik weet niets van vliegen of wapens. Maar ik leer snel als het moet. " Ze keek op. "En er moet toch wel iets zijn waarmee ik kan helpen." Ze zuchte "Eigenlijk mag het natuurlijk niet. " Nina's gezicht werd vastberaden. "De organisatie kan de grond inzakken! Er gebeuren te veel vreemde dingen in deze race."
Ze probeerde Om te helpen om op een stoel te gaan zitten. "Wat moet er op deze planeet gebeuren?"
Glitz had zich bij de autodoc zo stil mogelijk gehouden toen hij zag dat er enkele van de andere bemanningsleden aanwezig waren. Tot nog toe had men hem, uit noodzaak, niet weer opgesloten. Nu de zaak niet heel veel nood meer had, veronderstelde Glitz dat zijn relatieve vrijheid snel voorbij zou zijn. Rustig had hij zichzelf onttrokken uit de autodoc en liep nu rustig door het schip. Opzoek naar eventuele karweitjes die hij kon doen om zijn kunde en goede bedoelingen tot uiting te laten komen. In één van de vele gangen vond hij een punt waar hij wel wat kon betekenen. De schade was enorm. Verbrande electronica draden gloeiden nog na en de stank van verbrand kunststof deed niet alleen zeer aan de neus maar ook aan de ogen. Vlug trok Glitz de zakdoek uit zijn broekzak en bond deze om zijn mond en neus. Hij analyseerde de schade en ging direct aan het werk.
Om pakte de gele doos op van de tafel en opende het. Hij nam er een groenig uitziend doosje uit en stak dat in zijn mond. Let the healing begin! dacht hij en voegde er aan toe tegend e rest: "Ik ben even een kleine tien minuten buiten bewustzijn... Als ik weer wakker wordt is als t goed is alles weer gene-..." En met die laatste worden zakte de Wapenmeester van de Red Dragon in zijn stoel in elkaar.
"Oe! Nou zakt ie zomaar in elkaar. Appart spul dat doosje." Nina keek rond. "He! Waar is dat jonge kereltje eigenlijk dat daarstrak hielp? Hoe was zijn naam ook al weer?? O ja Glitz"
Dema probeerde Nina's aandacht trekken door ene beetje te zwaaien. Gelukkig zag Nina haar en kwam ze naar haar toe.
'Glitz ging... weg... Ik zag hem het autodoc verlaten,' hijgde ze vermoeid. 'We kunnen niet veel doen nu. We moeten... sowieso wachten tot Om weer beter is... Zoek Glitz en overtuig hem dat we hem niet opsluiten.. We hebben hem nu nodig, hij is handig, we gaan hem niet opsluiten.. Zeg hem dat ik ervoor zorg dat het niet gebeurt... Breng hem terug.'
Ze zakte uitgeput in elkaar en keek naar Nina voor haar antwoord.
Nina keek van Dema naar Xyrxix. "Uuu, ok, goed. Ik ga hem zoeken. Goed? Goed." Ze keek even moeilijk. Welke kant? Daarna vertrok ze resoluut. Op zoek naar Glitz.

"Glitz?" Iedere kamer en deur die ze tegenkwam werd aan een verhoor onderworpen. Natuurlijk was er geen enkele deur die een antwoord gaf. "Natuurlijk gaat hij niet antwoorden, hij ...." Ze hoorde gerommel en gemompel. Stilletjes liep ze verder en keek om het hoekje van de ruimte waar het geluid vandaan kwam. "Glitz?" Zei ze zachtjes. Vervolgens kon ze een hoestbui niet onderdrukken door de stank van verbrand kunststof.
Glitz was met volle concentratie bezig aan het reparatie klusje. Het wilde al aardig lukken al hing de stank van verbrand kunstof nog steeds in de lucht. De repatatie had het zelfs erger gemaakt. Toch ging hij stug verder. Hij schrok op toen hij achter zich een stem zijn naam hoorde roepen, gevolgd door een hoestbui. Ze hebben me dan eindelijk gevonden. Dacht hij. De moed zonk hem naar zijn schoenen. Wat zou er nu met hem gebeuren? Zonder te stoppen met de reparatie sprak hij: "Ja, hier ben ik. Doe wat voor je mond de lucht is hier niet echt gezond om in te ademen. Een gasmasker of een zuurstof fles zou nog beter zijn."
Onderweg naar de brug zag Xyrxix dat Nina de jongen gevonden had. Snel liep hij door, aangezien Glitz nogal heftig op hem reageerde. Nu kon Nina misschien zijn vertrouwen winnen, een aantal extra handen waren hard nodig. Terug op de brug was hij net op tijd om de analyses van de planeet te zien verschijnen op een monitor.

"Mensen het ziet er veel belovend uit, de lucht is adembaar, en blijkbaar zijn er op niet al te grote afstand bossen. In de directe omgeving zijn geen ruimteschepen gescanned" riep Xyrxix opgetogen door de intercom. "Misschien kunnen we een korte verkenning in de omgeving maken? Ik ben er wel aan toe om even buiten de Dragon rond te lopen." Ondertussen liet Xyrxix een aantal verkennings robots uit vliegen om de omgeving nog beter in kaart te kunnen brengen.
Nina keek rond. Gasmasker? Zuurstoffles? Ja, die heb ik niet! Ze haalde een zakdoek uit haar tas, hield die voor haar mond en keek naar de puinhoop waar Glitz in bezig was. "Krijg je dat gerepareerd? Daar zal iedereen blij mee zijn. Ze ...we... kunnen momenteel alle hulp gebruiken die we kunnen krijgen geloof ik." Ze stond even toe te kijken en zei vervolgens. "Zal ik eens kijken of ik een zuurstoffles kan vinden? Xyrxix liep net voorbij. Die weet er vast wel een te vinden. Heb je nog iets anders nodig? "
"Euhhhm" hoorde Xyrxix achter zich. Toen hij zich omdraaide zag hij Nina staan. "Heb je misschien iets van zuurstofflessen ofzo?" "Nou toevallig ga ik naar de luchtsluis om de Dragon aan de buitenzijde te inspecteren, als je mee loopt zal ik meteen wijzen waar de ruimtepakken en de zuurstoftanks hangen. Die kun je ook los mee nemen. Na gebruik wel meteen weer vullen he?" antwoordde Xyrxix. "Waarom neem je er niet meteen een voor Glitz mee?" Nina stond Xyrxix een beetje verbaasd aan te kijken, zo'n waterval van woorden had ze nog nooit gehoord.
Het is dat haar manieren het voorkwamen, maar anders had haar kaak open gezakt. Wat een berg woorden! "Uuu, ik, uu, was ook niet anders van plan eigenlijk." Vullen? Hoe moet dat? Hopelijk weet Glitz dat wel. Ze volgde hem naar de luchtsluis. "Denk je dat het allemaal nog goed komt met de race? En waar zijn de anderen eigenlijk. Buiten jou Dema en Om heb ik nog niemand gezien na die toestanden met de zwaartekracht en zo."
"tuurlijk komt het goed met de race", antwoordde Xyrxix. "we hebben een goed team, al liggen er nu een aantal in de lappenmand." Ondertussen trok hij zijn ruimtepak aan. Ook al gaven de computers aan dat het veilig was buiten vertrouwde hij het pas als hij wat meer metingen had kunnen doen. "Misschien is het handig om straks met Glitz even een ronde door het schip te maken, dan kan alle schade goed worden opgenomen, en kunnen we zien waar iedereen uithangt. Ondertussen ga ik de schade aan de buitenkant opnemen" Met deze woorden stapte Xyrxix in de luchtsluis.

Eenmaal buiten aangekomen liep hij eerst eens om het schip heen. Prikte wat meetapparatuur in de grond en begon het schip te onderzoeken. "Nou voorlopig lijkt het me verstandiger om wat reparaties te gaan uitvoeren"mompelde Xyrxix bij zichzelf toen hij een groot gat in de huid zag, vlak bij een brandstoftank.
Nina pakte twee zuurstof flessen en ging weer richting Glitz. "Jeetje, die dingen zijn nog best zwaar. A shit! Mijn nagel!" Ze zette de flessen net voor de de rommel waarin Glitz verscholen ging. "Glitz? Ik heb zuurstof gevonden. We moeten alleen wel straks de flessen weer vullen." Ondertussen begon ze te rommelen in haar zakken, ergens had ze toch nog wel iets voor die afgebroken nagel? Anders moest ze toch echt op zoek naar haar tas. Tijdens al dat gedoe met de zwaartekracht en Dema was ze die ergens kwijtgeraakt.
Glitz hoorde gestommel. "Jeetje, die dingen zijn nog best zwaar. A shit! Mijn nagel!" het was Nina. Er volgde een zachte plof. "Glitz? Ik heb zuurstof gevonden. We moeten alleen wel straks de flessen weer vullen." Glitz kroop uit de rommel, keek Nina aan en sprak: "Ja natuurlijk moeten we dat. Je wilt zelf toch ook niet dat iemand een zuurstoffles voor jou gebruikt en het niet vult? Heb je straks een zuurstoffles nodig is het leeg. Op die manier stikken is geen leuke gedachte." Glitz pakte één van de zuurstofflessen, draaide de knop voor het volume is open, duwde één arm door de lus, duwde de fles op de rug en stak zijn andere arm door de andere lus. Toen greep hij naar achteren pakte het mondstuk, sloeg met zijn andere hand de zakdoek voor zijn mond weg en stopte het mondstuk in zijn mond. De schone lucht was een verademing. Hij genoot er even van en draaide zich toen naar Nina toe en haalde het mondstuk weer even uit de mond. "Heb je hulp nodig met die zuurstoffles?"
Nog steeds verscholen keek Dante toe. Er was al iemand naar buiten gekomen. Het leek wel een of ander reptiel!!
'Sh!t!' vloekte Dante in gedachten 'Ik heb nog geen goed verhaal bedacht. Ach, ik heb mezelf wel eens uit lastigere situaties gered'.
Vol vertrouwen rekte hij zich uit en stond op. Zijn halflange zwarte haar werd door de wind zo nu en dan voor zijn ogen geblazen, terwijl hij rustig richting het ruimteschip liep.
Dante controleerde zijn uitrusting, het verdovings pistool wat was bevestigd aan zijn pols stond op scherp en de rest van zijn ingineus weggewerkte wapens en apparatuur werkte ook naar behoren.
Hij streek zijn mantel glad zodat er niets van zijn bepakking te zien was.
Nog maar zo'n 300meter en de reptiel had hem nog steeds niet opgemerkt. Dante nam een paar grote stappen, richtte zijn verdovingspistool op de reptiel zijn nek en kuchte.
Op het moment dat de reptiel opkeek zag hij een zwakke plek net onder zijn kaaklijn, hier stonden de schubben iets verder uit elkaar.
Dante twijfelde geen moment en schoot 1 van de pijltjes in de nek van het reptiel. Als het wezen kon praten dan was het nu al te laat.
Verlamd viel het wezen tegen het ruimteschip aan, wat een luide bonk veroorzaakte, waarna het verder onderuit zakte op de grond.
Dante liep naar het wezen toe en zei rustig: 'Ik heb je nu net verlamd met het middel Xeurty, dit houdt in dat je geestelijk nog bij bent maar je zult je een uurtje of 3 niet kunnen bewegen.'
Met onmenselijke kracht tilde hij de reptiel met 1 arm op en hield in zijn andere hand een priem.
Eventuele vrienden zouden zo door hebben dat de reptiel gegijzeld is.
Hij liep in de richting van de ingang van het schip.