Door Marie-Christine Zuiderent
Magic. Het bekende kaartspel. Overal in de wereld gespeeld door fanatiekelingen die kunnen juichen als hun creatures veel damage geven, of kunnen huilen als al hun plains door een simpele sorcery zijn weggevaagd van het speelveld. Deze die-hards geven euro na euro uit aan een spel dat op het eerste gezicht niet te volgen is, en op het tweede ook niet. Tijd dus voor een nader onderzoek.
Ik pak de telefoon en 20 minuten later gaat de deurbel. Het is Bram. Ik doe de deur open, neem zijn jas aan en schenk iets voor hem in. Samen installeren we ons aan de keukentafel. Langzaam pakt hij zijn tas vol met mysterieuze kaarten. Hij legt twee decks op tafel. Ik mag kiezen. Ik kies de stapel waarvan hij zegt dat die beter is. Ik weet het niet en moet hem volledig op zijn woord vertrouwen. We schudden de kaarten. Hij omdat hij weet dat het moet, ik omdat ik kaarten altijd schud. We leggen de stapel neer. Mijn stapel is groter. Een goed teken?
Het spel kan beginnen! We pakken ieder zeven kaarten van de stapel. Ik heb nog steeds geen flauw idee wat ik aan het doen ben, maar de plaatjes zien er mooi uit. Bram kijkt me aan met zijn illustere blik en kondigt aan dat ik als eerst mag. Ik moet eerst een kaart met plains neerleggen, zegt hij. Ik zoek even. "Je plains, dat is je geld," legt hij uit. Geld? Ik was altijd in de veronderstelling dat het een soort mana was. Maar hij zal het beter weten. Ik leg de gevonden kaart neer op tafel. Wat nu? "Nu niks, want met één zo’n kaart kan je niet veel," krijg ik te horen. Hij is aan de beurt. Ook hij legt een plains neer, maar hij pakt ook een kaart van de stapel. Dat mag, want hij was niet als eerste aan de beurt. Gelukkig ben ik daarna weer en mag ik ook een kaart pakken. Weer een plains. Meteen leg ik hem maar neer en ontdek tot mijn grote verbazing dat ik nog een kaart kwijt kan. Het is een creature, en het ziet er angstaanjagend uit. Ik leg hem neer. "Hij heeft summoning sickness, dus je kan er nog niks mee," legt Bram geduldig uit. Dus is hij weer.
Ik snap er nog steeds niet veel van, maar ik heb nu tenminste meer op tafel dan enkel een stapeltje kaarten dat met de rug naar mij toe ligt. Mijn gemijmer over mijn volgende zet wordt onderbroken. "Heb je een kladblok?" Ja, die heb ik, dus ik ga hem gauw halen, samen met een pen. Ik schrijf onze namen op, en onze score. We starten met 20. Maar niet voor lang, want ik mag aanvallen. Twintig seconden later heeft Bram nog maar 19 punten. En ik 20. Waarom? Ik heb hem 1 damage gegeven, maar omdat zijn defense hoger was, leeft hij nog. Ik begin het een beetje te snappen. Je hebt wezens, die je met je geld kunt kopen, en waarmee je je tegenstander kunt aanvallen. En dan krijg je geen punten, maar gaan er punten van de ander af. Ik vraag voor de zekerheid of het klopt. "Ja, dat klopt, maar behalve als je..." Er volgt een reeks van uitzonderingen met kaarten die ik niet ken en termen die ik niet goed kan verstaan. Het spel gaat weer door.
Hij gooit een enchantment op, nu kan ik hem alleen aanvallen als ik twee plains betaal. Ik weet nu wat hij bedoelt. Als tegenzet leg ik ook een spreuk neer en veeg daarmee in één klap al zijn kaarten van tafel. Een zielig hoopje vlaktes die geld moeten voorstellen blijft over.
We spelen verder. Even sta ik achter, maar sla de ronde daarna keihard terug en Bram baalt dat hij me heeft geholpen! Net als mijn overwinning een feit aan het worden is gaat de telefoon. Het is Serina, die opbelt of Bram haar kan komen ophalen. Ik zucht: het ging net zo lekker.
Als hij vertrekt kijk ik nog één keer naar de lege keukentafel. De drang om verder te spelen wordt steeds groter. Ook al snap ik het spel niet, deze overwinning vraagt om meer!
Maandag ben ik niet thuis. Ik ben bij vrienden. Magic spelen.
Plains is inderdaad (witte) mana, maar Bram dacht waarschijnlijk dat ik dat niet zou snappen...
Met dank aan MichaelAngel
Links
Leer Magic spelen!
Bezoek de Magiërstoren
Magic op Wikipedia
. 
. 
, ik kijk nu al uit naar je volgende stukjes 
)) en ik vond het heel herkenbaar. Heel goed geschreven en leuke foto's! Hopelijk kunnen we nog veel columns van je verwachten 
alleen door een volslagen onbekende 